Rachel Mason wordt met veel artiesten vergeleken, het vaakst worden dan Siouxie Sioux, Lene Lovich, Kate Bush, Emmylou Harris en Yoko Ono genoemd. Al deze vrouwen hebben gemeen dat ze zich niets aantrekken van muzikale stromingen en voorkeuren. Zij doen hun eigen ding, en zijn daar goed in. Al zijn daar de meningen natuurlijk wel over verdeeld. Verwacht bij Mason dus geen standaard nummers. Zo zitten er in het nummer Sandstorm atypische zanglijnen, ze vormen een melodie die eigenlijk geen melodie is. Het lijkt bijna een experimenteel stuk af en toe. Het nummer is geinspireerd door de hoofdpersonage uit het gedicht Erlkoning van Goethe. Het nummer is geschreven voordat Trump president werd, maar het had een voorspelling voor de chaos die zou komen.
In het nummer Marry Me worden deze twee worden haast tot vervelens toe herhaald. Een andere, typerend nummer is Cancer. Een minimalistische muzikale begeleiding en een zang zonder vaste patronen. Het zijn acht niet-doorsnee nummers, die elk hun eigen charme hebben. Je houdt er van of je houdt er niet van, er is geen gulden tussenweg. Maar het is absoluut de moeite waard om de single een keer te luisteren, al was het maar om een mening te vormen over deze artiest en haar muziek.