2017 is het jaar van de doorbraak van Rag ’N’ Bone Man. De Britse zanger debuteerde in 2016 met zijn hitsingle Human en vervolgens werd er reikhalzend uitgekeken naar zijn debuutalbum, wat overal positieve recensies ontving In Nederland ging men na zijn geweldige optreden op Pinkpop definitief overstag en dat de aangekondigde show in 013 dan ook zou gaan uitverkopen is niet vreemd. Rockportaal zag Rag ‘N’ Bone Man al op Pinkpop, maar wat brengt de Brit met een geheel eigen show?
Het antwoord hierop laat nog even op zich wachten. Er staan twee voorprogramma’s op de planning en als de eerste supportact mag komen opdraven is het slechts 19.30 uur. De zaal begint al redelijk vol te lopen als de Schot Lewis Capaldi van zich laat horen. De singer-songwriter wordt in eigen land behoorlijk geroemd en probeert ook op het vaste land voet aan de grond te krijgen. De grote zaal van 013 is misschien nog een stap te ver. Het publiek luistert aan het begin van zijn set nog aandachtig en ziet dat hij al snel wordt vergezeld door een toetsenist, maar men ziet ook dat hij uiteindelijk te weinig brengt. Niet elke singer-songwriter is een nieuwe Ed Sheeran en zijn verhalen voegen te weinig toe. Misschien is er van de beste man ook te weinig bekend, is zijn Schotse accent tussen de nummers door niet goed genoeg te verstaan en is zijn muziek te weinig opvallend. Het spelen van een cover had zijn set nog kunnen redden, maar als zanger Lewis een aantal nummers zonder gitaar op het podium staat lijkt hij ook even de weg kwijt, hij weet zich geen houding te geven met zijn armen die maar langs zijn lichaam bungelen. Lewis Capaldi mag dan ook terug naar de kroegjes en kleine zalen om wat meer te rijpen.
Om de zaal in de juiste stemming te krijgen wordt 013 vervolgens getrakteerd op Rukhsana Merrise. Bij de eerste klanken van deze zangeres wordt al snel de vergelijking gemaakt met Tracy Chapman, oftewel de zaal krijgt onvervalste soul voor haar kiezen. Samen met haar band speelt de zangeres een vermakelijke set, maar ook voor deze act blijkt het lastig om een vol 013 te imponeren en dat terwijl de zangeres ook al op Glastonbury heeft gestaan. Gelukkig zorgen haar klanken er wel voor dat het publiek wat gaat dansen en de Oasis-snippet die de dame in een nummer heeft weten te stoppen zorgt dat er zowaar wordt meegezongen in de zaal. Rukhsana timmert dan ook hard aan de weg en het is dan ook een slimme zet om door Rag ‘N’Bone Man op sleeptouw te worden genomen. Wie weet zit er nog een mooie toekomst in het verschiet.
Rond de klok van kwart over negen is het tijd waarvoor iedereen gekomen is. Allereerst mag de band van Rag ‘N’Bone Man zich laten horen, waarna zanger Rory Graham (zoals hij werkelijk heet) zich mag laten zien. Er wordt vanavond afgetrapt met Wolves, wat van de gelijknamige EP komt, die al eerder dan het debuutalbum werd uitgebracht. Rory zit al een aantal jaren in het vak en ook op zijn eerdere EP’s heeft hij al duidelijk laten horen dat de funk en soul in zijn hart zitten. Dat deze twee woorden op zijn handen staan getatoeëerd is dan ook niet voor niets. De Brit heeft de stijlen omarmd en er zijn eigen stijl van gemaakt. Vanaf het moment dat de zanger dan ook zijn keel openzet is de aandacht volledig op de beste man gericht. Wat echter ook op hem is gericht zijn twee ontzettend felle lampen, die voor velen een oogverblindend effect hebben. Soms zegt men wel dat men de muziek het beste kan ervaren met de ogen dicht, maar om dat op deze manier te bewerkstelligen is wel erg rigoureus. Door het felle licht zien we minder goed welke muzikanten er allemaal op het podium staan, maar horen doen we ze wel. O wat zijn ze goed, Rag ‘N’Bone man is omringd door een geweldige band, waarbij een achtergrondzangeres en een trompet niet mag ontbreken.
Naast nummers van de eerder genoemde EP mogen natuurlijk de nummers van het debuutalbum Human niet ontbreken. In veelal stilte wordt er gekeken naar de verrichtingen op het podium, maar ook zijn er vele fans die de teksten woord voor woord blijken te kunnen meezingen. De Britse zanger blijkt onder de indruk van 013 en enthousiast vertelt hij waar zijn nummers over gaan en vraagt of we het ons naar ons zin hebben. Natuurlijk heeft 013 het naar zijn zin, het publiek is in de greep van de soul en funk. Hoewel de zaal in Tilburg niet onder de kleinere zaaltjes van het land valt weet Rag ‘N’ Bone Man door zijn vertolking van Skin de zaal heel klein te krijgen en zijn adembenemende vertolking van deze ballad zorgt voor het nodige kippenvel. Wie goed naar zijn stem luistert zou niet verwachten dat er een flink getatoeëerde man met een grote baard dit zou zingen, maar niets is minder waar. De soul zit Rory in het bloed en dat hij dan ook in zijn set een ode brengt aan de onlangs overleden Charles Bradley levert hem alleen maar pluspunten op. Wat eert hij de zanger met een schitterende versie van Changes. Normaal gesproken zegt hij nooit te coveren, maar voor deze held maakt hij graag een uitzondering.
Naast de nummers van zijn EP’s en debuutalbum krijgt 013 ook nog wat nieuw materiaal te horen, wat enthousiast wordt ontvangen. Rag ‘N’ Bone Man heeft niet stilgezeten en stelt ons trots voor aan het nieuwe nummer Run Of The Heart. De zanger beleeft een vrij gemakkelijke avond, hij pakt 013 binnen no time in met zijn schitterende stemgeluid en zijn band doet de rest. Hij hoeft geen grootse podiumpresentatie te doen om de toeschouwers te boeien, men eet zo ook wel uit zijn hand. Terwijl de band aan het einde van de set langzaam de hit Human inzet gaan de vele telefoons de lucht in. Iedereen zingt volop mee “I’m Only Human After All” en geniet van een uitgesponnen versie van de grootste hit van de Brit.
Daarmee is de show nog niet gedaan. Er zijn nog een paar nummers bewaard voor het toegift en nog even klinken de soul en funk door de zaal in Tilburg. Naast deze twee stijlen blijkt Rory ook een prima rapper te zijn en laat hij dat ook even horen. Zo is hij van vele markten thuis, waarbij het publiek maar blijft applaudisseren. Het is vandaag de aftrap van zijn Europese Tour en hoe toepasselijker kan hij de show afsluiten met de vraag of Tilburg het naar zijn zin heeft gehad door deze vraag zelf te beantwoorden met de song Hell Yeah!
Foto’s door Marc Koetse – Rockportaal.nl