Raketkanon – RKTKN #1

Zesendertig minuten. Vervolgens gaf ik de speurtocht naar een betekenis achter de tracklist op. Een tiental nummers met elk een unieke naam. Laat dat nu op vrijwel iedere plaat het geval zijn hoor ik u denken. Raketkanon’s eerste – voorzien van de uitermate toepasselijke titel RKTKN #1 – voorziet ons echter van een lijst met tien dames en heren voornamen. Gentenaren in bezit van een twijfelachtige reputatie? Lokale heroïne verslaafde ontuchtige? Wellicht dat een der muzikanten mij zaterdag in de Muziekodroom soelaas kan bieden. Tot die tijd zullen we ons moeten vermaken met het experimentele sludge/doom geluid van de vier Belgen in kwestie.
Wat is er dan zo experimenteel aan, mijnheer de recensent? Effecten, effecten en nog eens effecten. Oh, en een synthesizer welke af en toe meer kwaad dan goed aanricht. Raketkanon lijkt zoekende op haar debuut. Iets wat gezien de muzikale samenstelling verre van vreemd beschouwd kan worden. Men nemen de noise-rock van Kapitan Korsakov (Pieter-Paul Devos), doopt dat in Waldorf’s bad van stevige gitaarpop (Pieter de Wilde), voegt daar een op metal geënte gitarist aan toe (Jef Verbeeck) en giet er een elektronisch indie sausje a la Tomàn (Lode Vlaeminck) overheen. In België staat een dergelijk kwartet te boek als supergroep. En terecht.
Spijtig genoeg zijn de toegevoegde effecten meer dan eens niet op de plaats. ‘Eva’ bevind zich juist op de scheidingslijn tussen subliem verwerkt en nodeloos vervelend. ‘Helen’ knalt met weergaloze overtuiging richting het laatst genoemde spectrum. Ik dien mij niet in Bowsers Castle te wanen op tocht richting de ontvoerde pareltjes die deze plaat rijk is. Iets wat wel gebeurt. ‘Judith’ weet de effecten dan weer wel te brengen. Bewapend met een fijne intro ontaardt deze track in een sludge geweldenaar waarvan u stijl achterover slaat. Hetzelfde gaat op voor de dames ‘Laura’ en  ‘Anna’.
Raketkanon komt echter het beste uit de verf op het moment dat de loom weghakkende drums en duistere bas of uptempo gitaar licks met dito drumfill dreigend naar u toe worden gestuwd. Zowel single ‘Herman’ als ‘Henri’ en ‘Pjotr’ zijn daar uitstekende voorbeelden van.
Zesendertig minuten. Ietwat te lang  met hier en daar een ‘misser’, waardoor de plaat het nalaat om als geheel te overtuigen. Leg bovenstaande naast u neer, laat de heren wat schaven en RKTKN #2 gaat ons aller tere zieltjes compleet verpulveren. Wachten betreft geen optie? Afgaande op de live reputatie van enkele leden van dit kwartet kan dit live louter uitmonden in een maniakale razernij. Gaat dat zien!