Rammstein – Rammstein

Of er een volgend Rammsteinalbum zou komen na Liebe Ist Für Alle Da uit 2009 bleef lang onzeker. Het maken van de albums ging altijd met veel stress en onenigheid gepaard en het maakte dat niet iedereen evenveel zin had om aan een nieuw album te beginnen. Vier jaar na de start van de pre-productie was er dan toch een album en naar verluidt zonder enorme spanningen achter de schermen.
Rammstein is stevige maatschappijkritiek nooit uit de weg gegaan en met de eerste track van het nieuwe album die werd vrijgegeven, Deutschland, was het meteen raak. Die ging vergezeld van een video die de controverse ook bepaald niet schuwde. Het leverde zowel loftuitingen als kritiek op. Misschien ben ik wat cynisch, maar ik heb het idee dat Rammstein naast de – te prijzen – maatschappijkritiek ook bewust die controverse opzoekt in hun shows en hun videos. Laten we wel zijn, het nieuwe album Rammstein kreeg meteen bakken met gratis reclame.
Deutschland is de opener van het album. Het is Rammstein uit het boekje en zal het ongetwijfeld ook goed doen op concerten. Bij het navolgende Radio – over de onvrijheid in Oost-Duitsland die de heren aan den lijve meemaakten – had ik zo mijn twijfels. Door de elektronische pingels en het zelfs voor Rammsteinbegrippen heel catchy refrein was mijn eerste gedachte ‘Rammstein goes Eurovision’. Inmiddels een paar weken verder moet ik concluderen dat het een song is die wel groeit, waarschijnlijk omdat het net iets minder vertrouwd naar Rammstein klinkt dan andere tracks. Single Ausländer heeft dat ook een beetje. De maatschappijkritiek is hier enigszins verhuld: letterlijk gaat het over het voordeel van talenkennis als je iemand wilt versieren. De beelden van mannen in rubberbootjes en absurd kolonialisme in de video vertellen een heel ander verhaal.
De oppervlakkige beschouwer kan de indruk krijgen dat Rammstein altijd hetzelfde doet. Toch hebben ze in de loop der jaren heel wat tracks uitgebracht die zich verdomd snel in je geheugen nestelen. Meestal moddervette heavy industrial metal, de theatrale voordracht van Till Lindemann met veel herhaling in de refreinen in wat soms bijna marsliederen zijn, en toch iedere keer weer herkenbaar. Ook als een album een keer wat minder is, staan er toch weer een paar tracks op die met hun beste kunnen wedijveren.
Aanvankelijk was ik niet overmatig gecharmeerd van dit album. Degelijk Rammstein, maar zeker niet een van hun betere. Gaandeweg ben ik het album echter meer gaan waarderen. Het aantal echte uitschieters mag dan niet meer dan gemiddeld zijn, het album heeft wel een goede flow. De snoeiharde tracks als Deutschland en Tattoo worden afgewisseld met tracks waarin toetsenist Christian Lorenz iets meer vrijheid heeft gekregen om met afwijkende geluiden op de proppen te komen. Het zorgt ervoor dat ook dit album toch weer genoeg eigen smoel heeft gekregen om op zichzelf te staan.
Ik heb het hele rijtje van Rammstein in de kast staan, maar het zou zomaar kunnen dat deze er wat vaker dan gemiddeld uit gaat komen. En dat had ik aanvankelijk niet verwacht.

Rammstein website