Rammstein – Zeit

Nadat het album Rammstein als opvolger van Liebe Ist Für Alle Da tien jaar op zich liet wachten, was het een behoorlijke verrassing dat Zeit net drie jaar later kwam.
Natuurlijk, voor een deel had dat te maken met de coronatijd en het schrappen van tweederde van de wereldtournee. Ze vulden die tijd op met werken aan nieuw materiaal. Toch was ook na verschijning van Rammstein te horen dat het werken aan dat album onverwacht gladjes was verlopen, waar eerdere periodes in de studio met veel persoonlijke conflicten gepaard gingen. Dat zal zeker ook geholpen hebben.
En, is het wat? Nou, om te beginnen is het op en top Rammstein. Scherpe maatschappelijke teksten naast veel persoonlijkere teksten én teksten die tegen het puberale aan hangen. De dictie van Lindemann die meestal vooral lijkt op een officiële aankondiging van de apocalyps. Moddervette hakkende gitaarriffs. Een productie (net als vorige keer van Olsen Involtini en de band zelf) die door een scherpe scheiding tussen de instrumenten het hakkende karakter van de muziek alleen maar nóg zwaarder aanzet.
Zeker, het is een voorspelbaar kunstje. Bij Zick Zack was mijn eerste reactie dan ook dat het vooral meer van hetzelfde was. Maar hoe vaker ik de song hoorde, hoe meer het opviel dat met name dat refrein weer ijzersterk was. Ook zo’n titel Zick Zack voegt alleen al door de uitspraak toe aan het hakkende karakter en het synthesizerriedeltje van Christian Lorentz maakt dat het zich meteen in je kop nestelt en niet meer weggaat. Koren, orkesten en een kapel zijn er ook te vinden op dit album, maar meestal is dat vooral toch in een intro, om vervolgens weer ouderwets op zijn Rammsteins van leer te trekken. Wat wel opvalt is dat net zoals op het vorige album Lorenz meer ruimte krijgt om met wat meer poppy elementen te komen. Ik vind het een verbetering, omdat het de dynamiek van Rammstein als geheel ten goede komt.
Zeit kent een paar echte uitschieters (Zeit, Zick Zack), een paar verrassingen qua emotionele diepte in teksten en muziek (Meine Tränen en Adieu) en een enkele sof (de te makkelijke hoempa van Dicke Titten en het gebruik van AutoTune, met name in Lügen), Al met al is dit echter een behoorlijke evenwichtig album waarop Rammstein zijn publiek weer uitstekend bedient.

Rammstein website