Voor echte rockers zal dit misschien nog wat te braaf zijn. Een aantal liedjes vragen gewoon om strakke, harde drumslagen van bv. Isolde Lasoen (op Blackbird) of een scheurende gitaar van bv. Carol Van Dijk (op Pirate). Dat komt misschien nog op een volgend album, maar eerst is er Ramona, het debuut.
Ramona wisselt op dit album bijna vrolijke liedjes af met brokken donker drama, maar telkens verpakt in schijnbaar lichtvoetige, breekbare en meerstemmige folkpop. Soms doet die dromerige meerstemmigheid een beetje denken aan This Mortal Coil, zoals op Demons en Wolves, maar met een piano erbij, zoals op Fool en Deer, en ook op On My Own zit ze meer in het straatje van Agnes Obel.
Dit debuut is een mooi begin. Nederland mag hopen dat Ramona straks niet enkel in Vlaanderen aanslaat.
https://www.facebook.com/pg/Ramonathemusic/videos/?ref=page_internal