Raven – The Jack (Eindhoven)

Als je een (wellicht underrated) metal legende als Raven kan gaan zien in een redelijk intieme sfeer mag je dat natuurlijk niet laten schieten als rockjournalist. The Jack wist de heren uit Newcastle te strikken in hun gezellige rock-kroeg op een zonnige zondagavond.
Raven is net zo oud al ikzelf, zo lang (43 jaar) zijn ze al aan het werk. Al die ervaring heeft ze echter niet minder perfectionistisch gemaakt zo ondervind ik bij hun uitgebreide soundcheck. Elk klikje, tikje en kraakje willen ze uit het geluid gehaald hebben voordat ze kunnen starten. We krijgen bij de soundcheck al een mooi kort voorproefje van wat ons te wachten staat als ze een nummer als deels spelen. Het valt meteen op hoe lekker rock ‘n’ roll het allemaal klinkt, hier doet de perfectie van het geluid niets aan af. Overigens is de akoestiek binnen verrassend goed, doet zeker niet onder voor een echte concertzaal.
De broers John (vocals, bas) en Mark (gitaar en backing vocals) Gallagher zijn perfect op elkaar ingespeeld en staan energiek op het podium. Het zijn beiden enorme meesters in het bespelen van het publiek. Ze laten ons joelen, schreeuwen en zingen zonder dat ze het enige moeite kost. Ze zouden het goed doen als bijvoorbeeld warming up voor een stuntshow in een attractiepark. Alle respect ook voor nieuwe drummer Mike Heller (ex- Fear Factory) die de heren weet bij te houden zonder problemen.
De fans in de zaal zijn echter ook goud waard. Ze doen enthousiast mee en gaan compleet uit hun dak, van de lieftallige dames op de eerste rij tot de luchtgitaarhelden op de derde rij en de oudere heren aan de bar. De muziek van Raven is dan ook verrassend goed op zijn plek in een dergelijke kroeg vanwege de ondertoon van ouderwetse dirty rock ‘n’ roll die hun mix van trash, traditional heavy metal en speed metal combineert.
De mix van nummers is perfect uitgekiend, maar persoonlijk hoogtepunt voor me was mijn recente favoriet “Tank Treads – The Blood Runs Red” die live nog beter blijkt te klinken dan op hun recente album. Een nummer dat alle energie en opzwepende, krijgsvaardige lyrics heeft die je van een heavy metal song mag wensen.
Na dit optreden, hun opwarmertje voor hun grote tour, gaan de heren richting Madrid en de grotere venues. Hoe mooi was het om de heren zo van dichtbij mee te mogen maken, hun koffers nog gewoon ingepakt en naast het podium, merchandise met tape aan de muur geplakt en alle tijd voor een momentje met de fans. Ik mocht de immens sympathieke John ook interviewen, dus die gaan jullie binnenkort ook lezen op Rockportaal.