Raven: Waarom zouden we nu stoppen?

Ik spreek met frontman John Gallagher, een absolute veteraan in het vak met zijn band Raven net voor zijn concert in the Jack. Het is een mooi moment om hem te spreken, zo vlak voor zijn tournee met Udo Dirkschneider (ex-Accept). John blijkt een enorm amicale kerel te zijn met een groot gevoel voor humor en een heerlijk Newcastles accent.
Al 43 jaar lang zit hij in de business met zijn band. Gevraagd naar het geheim daar achter zegt hij, “Gewoon omdat we houden van wat we doen. Als je al die ellende die je moet meemaken met een normale baan zou doen was je al lang gestopt, maar we houden gewoon van wat we doen. We hebben meer plezier dan ooit en hebben nog meer waardering voor wat we hebben dan ooit. Dus waarom zouden we stoppen? Het was een waanzinnig jaar… We komen net uit de studio een dag later speelden we een festival in Los Angeles en nu staan we weer hier.”
De mix van publiek die Raven trekt is opvallend. “We spelen in plekken waar drie generaties staan, wat prachtig is.”
Raven een band met slechts drie personen. Ze begonnen met vier man tot 1979. Na een start met een jongen uit de buurt die meer interesse had in bier dan spelen en zijn kortstondige vervanging besloten ze het met drie personen te proberen. Dat beviel prima, ze moesten creatiever en hadden gewoon meer ruimte op het podium.
“Als je live speelt met drie man klinkt het zo groter dan je zou denken,” zegt John. “Veel bands met vier of vijf personen klinken allemaal hetzelfde. We zijn gefrusteerd dat we te jong waren om in the Who te spelen. Dat is de band die we willen zijn. We hebben die attitude. We zijn dol op the Who. Ook een band met drie mensen, net als Led Zeppelin.”
Voor het nieuwe album hadden ze een keuze uit meer dan 40 songs. Om het van de grond te krijgen zijn ze een Kickstarter gestart. Als dat goed gaat zullen ze ook een Partykillers Volume 2 met een hoop coversong. Fans mogen daar suggesties voor doen.
Ook al zijn de heren wat ouder, ze maken toch zeker gebruik van ProTools om hun opnames te maken. “Het heeft zoveel plussen. Tape is fijn, maar met computers is het zo makkelijk. Net als bij schilderen, als je een fout maakt begin je niet helemaal opnieuw. Je fixt dat, je fixt dit. Het is heel anders dan live spelen, maar dat vinden we ook prachtig. In de studio benaderen we dat maar je moet het ook een beetje oppoetsen en wat extra diepte geven omdat het nu eenmaal een plaat is. Op de nieuwe album zal het gelikt klinken maar toch met wat rauwe randjes om het toch een live en gevaarlijk gevoel te geven.”
Het is indrukwekkend om te horen dat John’s stem beter lijkt te klinken dan ooit. John geeft aan dat veel slapen belangrijk is en niet roken of drinken.
“Het is net als Bruce Dickinson (Iron Maiden) zei hetzelfde als  met spieren,” licht John toe. “Als je ze gebruikt worden ze sterker. Ik gebruik ze gewoon al lang.”
Dan is het alweer tijd om te gaan optreden voor John. Tijdens dat optreden laat John zien dat hij dezelfde vriendelijke en energieke persoonlijkheid ook op het podium meebrengt, met groot succes.
Meer dan 40 jaar maar het einde is gelukkig nog zeker niet in zicht voor Raven.