Ravenscry + Halcyon Way + Operation Mindcrime + Angra – Baroeg (Rotterdam) 15/04/2018

Het is 15 april wanneer ik in de middag naar Baroeg in Rotterdam rijd. Vandaag staan vier bands op de planning. Aangezien het geheel al om vier uur in de middag begint, kunnen we bijna spreken van een matinee met uitloop naar een concert. Voor Baroeg staan twee enorme tourbussen en is het rond vier uur al vrij druk. Het weer is wisselvallig, maar het buitenterras is, vooral tussen de bedrijven door, een mooie plaats om even tot ‘rust’ te komen. De gemiddelde leeftijd van het toegestroomde publiek ligt aardig hoog, maar dat kan ook bijna niet anders met Operation Mindcrime op de lijst van artiesten. Tijdens deze tour staat namelijk het gelijknamige album centraal omdat het 30 jaar geleden is dat deze klassieker het levenslicht zag. Onder de naam Queensrÿche mag Geoff Tate het niet meer spelen, maar dat zal iedereen die vandaag naar Baroeg is getogen een worst zijn.
Het Italiaanse Ravenscry trapt de middag af met een prettige set om naar te luisteren. De vier mannen en zangeres bewegen weinig op het podium, maar daar is ook slechts beperkt de ruimte voor. Het geluid is zeker nog niet goed afgesteld, want het drumgeluid overheerst en zangeres Giulia Stefani komt er met moeite bovenuit. Toch krijgt het publiek wel aardig een beeld van het geluid dat Ravenscry maakt en met het optreden in Baroeg het derde album The Invisible, dat in februari 2017 uitkwam, naar voren brengt. Hoewel de band ‘aangevoerd’ wordt door een zangeres is het geluid van Ravenscry niet meteen female-fronted zoals we dat kennen. Eerder zou ik spreken van een progressieve band met een zangeres die zelfs jazzy- en elektro-elementen verwerkt in het complete geluid. Leuk feit is dat Giulia uitleg geeft over het laatste conceptalbum, maar dan toch een vergissing maakt in de aankondiging van het nummer.
Slechts een kwartier na Ravenscry staat het kolossale collectief Halcyon Way uit Georgia op de planken van Baroeg. Kolossaal wat betreft de vijf heren zelf. Ik moet even denken aan een zware versie van The Dead Daisies. Hoewel het geluid van de heren niet zo gemakkelijk in één hokje te plaatsen is, blijkt de mix van stevige rock and roll en wat powermetal wel aan te slaan bij de toeschouwers. De heren hebben er zin in en spelen een sterke setlist waarbij het stemgeluid van Steve Braun sterk wordt neergezet en de bijpassende grunts respectievelijk zang van bassist Skyler Moore, gitarist Jon Bodan en gitarist Max Eve het geheel netjes aanvullen. Jammer dat ook hier Steve Braun erg zijn best moet doen om boven de muzikale muur uit te komen. Ik hoop op dat moment dat dit geen voorbode zal zijn voor de rest van de avond die langzaam aan nadert. Halcyon Way is in tegenstelling tot Ravenscry mede aan het touren om het nieuwe album, dat in juli uitgebracht zal worden, te promoten. Het is een genot om drummer Ernie Topran bezig te zien achter zijn drumkit. Met zichtbaar plezier laat hij zijn stokken met kracht neerdalen op de vellen. Ook de rest van de bandleden werken hard en hebben er plezier in. Halcyon Way openbaart zich deze middag als een muzikaal collectief dat met groovende riffs en lekkere melodieën wel wat handjes op elkaar krijgt.

Even voor zessen start Operation Mindcrime. Ik denk dat Geoff Tate zich dertig jaar geleden er zich niet bewust van was dat hij met dit album een klassieker uitbracht en ik kon me dertig jaar geleden bij de release van Operation Mindcrime niet voorstellen dat ik deze charismatische en uitstekende zanger in Baroeg zou mogen aanschouwen op zo’n afstand dat ik hem bijna kan ruiken, terwijl hij in 2015 nog in 013 stond. Toch wordt, ter ere van de dertigste verjaardag van het album, tijdens deze tour het album (wederom) integraal gespeeld door Geoff Tate en zijn (vaste) begeleidingsband van het moment. Gezien de drukte in Baroeg bij de begintonen van I Remember Now is voor mij overduidelijk dat Geoff Tate dé grote trekker is van deze avond. De zaal is goed en, hoewel ik er wat huiverig voor was bij de eerste twee bands, is de zang van Geoff Tate goed afgesteld en mag hij doen waar hij goed in is. Opvallend is de manier waarop de band en Geoff Tate bewegen op het podium. Het ziet er allemaal ontspannen en enthousiast uit en het publiek krijgt zeker waar voor zijn/haar geld. Op het podium een aantal bekende gezichten. Zo is ook tijdens deze tour de gitarist Scott Moughton van de partij die als sinds 1999 met Geoff samenwerkt. Daarnaast  Kieran Robertson

die drie jaar geleden niet van de partij was, maar wel al enige tijd meespeelt. Daarbij is hij naast zijn werk als solo-artiest mede-lid van de band Till Death Do Us Part waarin ook dochter Emily Tate meespeelt. Angra toetsenist Bruno Sa verzorgt het toetsenwerk en wat gitaarwerk en het geheel wordt aangevuld met drummer Josh Watts en bassist Jack Ross, de stille kracht op het podium. Maar wel een onmisbare kracht. Samen zorgt de band ervoor dat Geoff Tate mag excelleren op het podium. Niet alleen zingt hij de sterren van de hemel vanavond. Zijn theatrale vertoning doet het album helemaal leven. Alle nummers worden perfect neergezet en door het publiek mee gezongen. Dit lijkt een thuiswedstrijd. Toch een klein beetje als verrassing komt dochter Emily Tate, die haar debuut maakte op het album American Soldier van Queensrÿche, de rol van Sister Mary vertolken. Ik moet zeggen dat ik niet heel erg onder de indruk ben van haar zang vanavond, maar het (schouw)spel van vader en dochter ziet er wel geweldig uit. Wat we minder gewend zijn van Geoff is het feit dat hij tussen de nummers door contact heeft met het publiek. Vanavond heeft hij wel wat te vertellen en een ‘dank je wel’ in het Nederlands gaat er natuurlijk altijd in. Naarmate het album vordert, merk ik dat ik steeds meer meegenomen wordt in het complete verhaal en regelmatig voel ik het kippenvel van mijn hielen via mijn ruggemerg naar mijn kruin kruipen. Met Eyes Of A Stranger komt er dan toch een eind aan een memorabel optreden van Operation Mindcrime. Eén om te koesteren, te herinneren en te genieten.
Dat Angra voor een halve zaal begint met spelen, komt mede doordat Geoff Tate buiten voor de tourbus iedereen in de gelegenheid stelt om even met het op de foto te gaan en een kort woordje te spreken.
Veel toeschouwers blijken daarna toch huiswaarts te zijn gegaan, want bij Angra is de zaal tijdens het optreden minder vol. Dat doet niets af aan het enthousiasme van de band die met Omni het negende studioalbum heeft afgeleverd en vanavond een set speelt waarbij oud en nieuw door elkaar wordt aangeboden. Rafael Bittencourt is de stabiele factor van Angra en ziet zich omringd door bassist Felipe Andreoli die al enige tijd meespeelt. Bruno Valverde, die net zo oud is als de band zelf, bedient zich op de drums, terwijl Bruno Sa de toetsen ook hier voor zijn rekening neemt. Relatieve nieuwkomers zijn gitarist Marcelo Barbosa, een uiterst sympathieke man en zanger Fabio Lione die op de laatste twee albums de voorman is. Fabio is goed bij stem en het aanwezige publiek reageert daar uiterst goed en enthousiast op. Duidelijk is dat Rafael en Marcelo het samen naar hun zin hebben, want ze zijn goed op dreef. De sfeer wordt langzaam opgebouwd en nieuwe nummers van het laatste album komen tussendoor aan de orde. Fabio toont zich een vaardige voorman die zijn rol theatraal neerzet, wat voor de harde kern fans goed wordt ontvangen.
Angra komt terug en in de laatste nummers staat de akoestische gitaar wel een beetje centraal. Het Lullaby For Lucifer wordt ingetogen maar prachtig neergezet door Rafael. Niet alleen is hij een verdienstelijk gitarist, die man kan ook echt zingen. Wat daarna niemand verwachtte, gebeurt dan toch. Fabio spreekt zijn waardering uit voor Geoff die daarna Silent Lucidity in een duet met Fabio zingt. Dit is bijzonder. Na Rebirth en Carry On/Nova Era is de koek op voor vanavond. De bezoekers hebben vier fraaie optredens mee mogen maken en kunnen toch nog vroeg naar huis.
Het zwaartepunt lag duidelijk bij Operation Mindcrime, maar ook de liefhebbers van Angra hebben vanavond een sterk optreden gezien en daarbij kennis mogen maken met Ravenscry en Halcyon Way. Tevreden kan een ieder dan ook Baroeg achter zich laten om thuis nog lang na te praten over deze middag en avond.