Raze – Mankind's Heritage

Tussen de oprichting van deze Spaanse band en hun debuutalbum zit bijna tien jaar. In 2007 besloten drummer Sebas, gitaristen Marcos en Moro om hun gezamenlijke muzikale interesse voor thrashmetal concreet om te zetten in het maken van eigen composities. Al gauw voegden zanger Samuel en bassist Macaco zich bij het drietal en nauwelijks een jaar later stonden ze voor het eerst op het podium. In de tussentijd is er wel wat veranderd op het gebied van de bezetting. Moro heeft zijn gitaar aan David overgedragen en toen Samuel besloot om uit te band te stappen, is bassist Macaco naar voren gestapt om de zangpartijen op zich te nemen. 2011 was het jaar waarin de eerste EP het levenslicht zag en anno 2015 ligt Mankind’s Heritage in de schappen.
De voorliefde voor thrashmetal klinkt duidelijk door in het geluid van de band. Met opener Bad News is dat duidelijk. Macaco klinkt in dit nummer in de verte als Dave Mustaine en de ritmesectie en gitaarriffs zijn strak en solide. Het nummer is niet meteen een verrassing, maar klinkt ouderwets goed. En dat ouderwetse komt sterker naar voren naarmate het album vordert. In Evil Waits zijn er sterke overeenkomsten met bands als Kreator of Metallica in de beginperiode, terwijl de geest van Anthrax in Raze The Earth door het nummer heen sijpelt. De sterke overeenkomst ligt zeker in het feit dat juist dit nummer een duidelijke opbouw kent in couplet en refrein. Riffs zijn zeker belangrijk in de basis van alle composities. In L.O.B. ragt een razende riff regelmatig langs de zanglijn wat een fraai accent geeft aan het nummer. De variatie in het midden van het nummer is verfrissend. Opvallend is het instrumentale The Siege waarin diverse riffs achter elkaar gestapeld zijn. Het nummer is een stuk harder dan ik gewend ben van de band en zeker aan het einde zorgt een trefzeker drumritme voor het nodige vuurwerk. Via de galopperende riff in The Church Is On Fire laten David en Marcos hun gitaar in Do You Wanna Die? nog even soleren waarbij het geheel wat afwijkend is dan een standaard thrashmetalnummer. In het laatste nummer klinkt Macaco niet op zijn best, maar in de eerste zeven nummers is hij gewoon goed bij stem/strot.
Mankind’s Heritage is zeker geen album dat heel verrassend naar voren komt. De leuke accenten in de composities zijn zeker aanwezig, maar geven niet de doorslag in het solide geluid van de band. Dit is gewoon lekkere thrashmetal die zijn oorsprong kent aan het einde van de twintigste eeuw en dat is toch wel genieten.