Wie Silhouette kent hoef ik eigenlijk niet uit te leggen wat hij op dit album kan verwachten. De muziek ligt immers redelijk in het verlengde van deze band: verfijnde en goed klinkende neo-prog met enkele poppy en folk-achtige randjes. Vernieuwend is het nergens, braaf des temeer. Maar wanneer muziek oorstrelend is als deze hoef je niet vernieuwend te zijn.
Naast Brian en Marjolein de Graeve bestaat Realisea (samenstelling van reality en sea) uit Brian’s zoon Geoffrey de Graeve op basgitaar, Rob van Nieuwenhuijzen op drums en Christophe Rapenne op toetsen. Daarnaast horen we verspreid over het album een scala aan gasten uit binnen en buitenland. Zo hoor je onder andere buitenlandse bijdragen van de Mystery-bandleden Michel St.Pere en Jean Pageau en Simon Rogers (Also Eden). Vaderlandse bijdragen zijn er ondermeer van Aldo Adema (Egdon Heath), Suzan van den Engel (Skylake) en doen (uiteraard) ook (voormalig) bandleden van Silhouette mee, waaronder Erik Laan en Jos Uffing. Kortom, Brian en Marjolein maakten grif gebruik van hun netwerk. En dat maakt dit schijfje des te aantrekkelijker en gevarieerder.
Mantelpeace is een aaneenschakeling van lichtvoetige soms broze liedjes waar de melodie voorop staat. De muziek past mooi bij de teksten die gaan over de schemerwereld tussen dromen en realiteit (al weer een verwijzing naar de bandnaam). Het kleurrijke artwork van Marjolein de Graeve zorgt voor een extra dimensie.
Zoals gememoreerd klinkt Mantelpeace nergens vernieuwend. Bovenal hoor je het vakmanschap en liefde voor mooie muziek van dit muzikale echtpaar.