Je zou toch denken dat een gerenommeerde gitarist als Reb Beach (Whitesnake/Winger/Dokken) op eigen houtje toch in staat zou moeten zijn om de zalen redelijk te kunnen vullen. Niets blijkt echter minder waar. Ondanks het feit dat hij al ruim 20 jaar met Whitesnake volle zalen trekt zijn er deze dinsdagavond naar schatting slechts 150 bezoekers aanwezig.
En dat is vooral jammer voor de thuisblijvers. Beach en zijn Bad Boys hebben er namelijk zin in en laten zich niet beïnvloeden door de magere opkomst. De setlist bestaat voornamelijk uit Whitesnake nummers aangevuld met een aantal Winger en Dokken songs. Het draait dus vooral om nostalgie deze avond maar daar is verder dan ook niks mis mee. Zeker niet als het zo overtuigend wordt neergezet. Beach speelt zoals verwacht indrukwekkend. Hij heeft een totaal eigen stijl en sound en het is dan ook niet vreemd dat hij gevraagd is om in te vallen bij The Dead Daisies volgende maand nu zijn voormalige Whitesnake partner Doug Aldrich herstellende is van een operatie.
En er is nog een Whitesnake connectie. Michele Luppi is de zanger/bassist deze avond en fungeerde tijdens The Purple Tour als toetsenist en achtergrondzanger van David Coverdale en de zijnen. Daarnaast is hij al ruim 30 jaar zeer actief in het hardrock wereldje. Luppi heeft een fijne AOR-achtige stem die vooral goed past bij de Winger en Dokken songs. Maar het Whitesnake materiaal ligt hem ook prima. De overige muzikanten leggen bovendien een prima basis voor een fijn avondje meezingen.
Met songs als Bad boys, Fool for your loving, Love ain’t no stranger, Slide it in en Give me all your love komen de Whitesnake fans ruimschoots aan hun trekken. Het grappige is dat Beach zelf nooit op de originele uitvoeringen heeft gespeeld. Dat geldt ook voor In my dreams van Dokken. Toch is het mede door de geweldige zang een van de hoogtepunten van de avond. Don Dokken zou er jaloers op zijn want die haalt dit niveau al jaren niet meer.
Andere hoogtepunten zijn Miles away en Madalaine van Winger. Ondanks een verkoudheid bij Luppi en Beach klinkt het allemaal prima. Uiteraard is er ook ruimte voor een solospot van Beach waarin hij op indrukwekkende wijze laat zien wat hij op een gitaar allemaal kan. En dat is best veel om maar een understatement te gebruiken. Na het onvermijdelijke Here I go again en Still of the night krijgen we als toetje ook nog Burn van Deep Purple gepresenteerd. Een zeer vermakelijke avond waarop met name Reb Beach grote indruk maakt.
