Op 10 juli brengt Prosthetic records het nieuwe album uit van Rebel Wizard genaamd Magickal Mystical Indifference. De eenmansband van Bob Nekrasov heeft een enorm goed gevoel voor melodie, bedenkt de meest pakkende riffs en heeft een enorm rock n roll gevoel waarmee hij je de wereld insleept van de negatieve rebellerende wizards. In deze recensie trouwens niets negatiefs. Want de plaat rockt als een tiet.
Oorzaak: duizendpoot Nekrasov zelf. De man kan alles. Gitaarspelen? Geen probleem. Een grindcoreliedje maken? Ja joh. O wacht, laten we dat liedje veranderen in een punknummer. Nu nog een vieze maar toch intelligent klinkende titel…..mmm even denken….ja heb ‘m: Urination of Vapidity On Consiousness. Een atmosferisch doomnummer moet er ook op. Ja doen we even, momentje. …. Ja klaar. Kijk het regent buiten. O daar komt de titel al binnen: Not Rain But The Wizards Tears. Zullen we er nog een paar trashriffs en solo’s op gooien? Ja goed idee? Ok. Hier zijn ze.
Waar een band als Midnight zich vooral richt op speed metal, richt deze man zich op alles en iedereen. De plaat is één lange aaneenschakeling van stijlen. Wat vooral opvalt is zijn gevoel voor sterke pakkende riffs. Dance Of The Duchess In the Pale Pink Light is daarom mijn favoriete liedje van deze plaat. Denk aan de oude In Flames of Dark Tranquillity maar dan met een rock n roll rand eromheen. Beter kan niet toch? Nou misschien wel, als je iets meer van uitdagende muziek houdt zou je het andere project van Bob kunnen proberen, Nekrasov. Is het black metal? Ja. Is het melodieus? Nee. Wat is het dan? Ga maar luisteren.
Conclusie: Rebel Wizard heeft de toverformule voor plaat van het jaar bijna gevonden. Met dit soort platen komen we de corona tijd wel door. Nergens verveling, geen song geskipped. Mijn eerste 10 van 2020.
Op een schaal van 1 tot 10:
10