Om de tijd door te komen pak ik een biertje en schuif gezellig aan op het terras. De vier bandleden van Red Alert hebben het bier intussen ook al ontdekt, en zitten aan de tafel naast me ook al gezellig aan de alcohol. Deze britse Oi en punk band stamt uit 1979, heeft hoogtijdagen gekend maar ook flinke klappen (in 1985 is de band uit elkaar gegaan), maar timmert sinds 1990 toch weer continu aan de weg.
Als het tijdstip aangebroken is voor de show loopt het terras langzaam leeg en de plek voor ‘t podium langzaam vol. Men neemt er de tijd voor, en bij aanvang van het optreden grapt de zanger dat ze voor nog geen 5 man op gaan treden. Gelukkig blijkt al snel dat hij het bij het foute eind heeft. Nee, geen uitverkochte zaal, maar reden tot klagen heeft hij ook niet.
Helaas krijgt het publiek deze reden wel snel voorgeschoteld als de zanger zo bezopen is (of hij wekt slechts deze indruk) dat hij z’n eigen naam niet meer weet, een beetje staat te wankelen op het podium en na ieder nummer de band gaat vragen wat ze nou gaan doen. Nou hoeft punk niet aangevoerd te worden door engelengezang, en de band mag rauw klinken, maar naarmate het optreden vordert begin ik langzaamaan medelijden te krijgen met de mensen die hiervoor betaald hebben. Ik weet niet wat de band normaal voor een show neerzet, maar wat ik vanavond hoor is ronduit belabberd!
Na 20 minuten krijgen we ook te horen dat er een korte pauze is, en dat ze daarna verder gaan. Intussen is de zanger met ‘t hoofd op tafel buiten te vinden en krijgt wat peptalk van de overige leden.
Ik moet bekennen dat de band een dermate diepe indruk op me achtergelaten heeft dat ik na de pauze de moed niet meer op kan brengen om naar binnen te gaan. Schijnbaar loopt het optreden nu beter, want de tweede set duurt een stuk langer dan de eerste. Maar toch hou ik het optreden voor gezien. Enerzijds jammer, want jaren ’70 Britse punk(rock) ga ik normaal gesproken niet uit de weg. Maar een band moet wel de touwtjes in handen nemen van het optreden. Ik hoop voor hun dat dit een incidenteel dieptepunt is geweest. Mij is het optreden intussen al bijna aan m’n herinnering ontschoten…
