Red Dawn Rising – Weight Of The World

Red Dawn Rising is een Belgische band die oorspronkelijk in 2007 is opgericht. Maar nadat zijdelingse projecten wat voorrang kregen lag Red Dawn Rising lichtelijk op zijn gat. In 2011 werden de instrumenten voor de band weer uit het stof gehaald en werd gitarist Arne verwelkomd. Toen ze na een jaar zoeken nog geen geschikte zanger hadden gevonden, besloot Arne dan zijn gitaar in te ruilen voor de microfoon en kwam Roderik de snaren bespelen. Eenmaal weer op gang mochten de bandleden uitbreiding krijgen in hun persoonlijke leefomstandigheden en lag de focus weer ergens anders. Maar bloed (en bier) gaat waar het niet gaan kan en in 2020 besloot het gezelschap weer muziek op te nemen wat uiteindelijk resulteert in het album Weight Of The World. Een soort conceptalbum over de passiviteit van de huidige samenleving. De band zegt er verder over: “Je kunt dit beschouwen als een wake-up call om de eerste stap te zetten en de grenzen van je persoonlijke creativiteit te verkennen. Door dit te doen, bereikt u altijd een origineel resultaat en lokt u positieve of negatieve feedback uit. Luister, leer en stop nooit met jezelf te verbeteren. Een nieuwe dageraad brengt nieuwe kansen.”
Take A Stand laat je meteen weten waar je aan toe bent bij Red Dawn Rising. Een herhalend subtiele gitaarriff krijgt bijval van een gorgelende grindbijter. Maar dit zou een te gemakkelijke omschrijving zijn van deze compositie. Er zit namelijk zoveel meer in. Red Dawn Rising houdt zich niet bij eenzijdige zang en is niet vies van een kleine vertraging waardoor Take A Stand een vetter en logger karakter krijgt, maar blijft overtuigen. Vanuit die nieuwe basis kruipt de band weer terug naar de basis die gekenmerkt wordt door het toch wat frivole gitaargeluid. Na Take A Stand ligt Days Of Disbelief aardig in het verlengde. Ook hier is er het fijne contrast in snelheid en wisselen gesproken tekst en zang elkaar af. Ik heb wel het idee dat het algemene karakter wat zwaarder en trager is.
Angels Cry blijft een beetje in hetzelfde straatje rondhangen en hoewel First Step dat aanvankelijk ook lijkt te doen in hetzelfde straatje, neemt Red Dawn Rising hier toch even een binnendoorweggetje in een straffe galop waarbij de band aan het eind even rustig uitblaast. Om met Pain/Victory er weer stevig de pas in te zetten. Het kenmerkende geluid van Red Dawn Rising is nog altijd aanwezig, maar de band legt wat meer variatie in de hele lijn waardoor de aandacht terug is en die was ik bij Angels Cry een beetje vergeten. Ook in Weight Of The World zet Red Dawn Rising flink in en de vibe komt er langzamerhand in, maar is nog vrij precair moet ik zeggen.
Naar het einde van het album toe verrassen Dark Times en Legacy niet meer en A New Dawn start wel ‘vertrouwd’ maar richting het einde van het album krijgt het een meer akoestisch en rustig karakter en geeft Red Dawn Rising zichzelf de rust en ruimte om even de zware basis los te laten en muziek neer te zetten die het oor graag streelt.
Weight Of The World is een aardig album van deze zuiderburen, maar ik moet zeggen dat alles aardig op elkaar lijkt. Sommigen hebben hier geen moeite mee, maar ik bemerk dat mijn aandachtsspanne wat passief wordt na gedurende tijd. Gelukkig zijn er de momenten dat ze het even over een andere boeg gooien en dan toch die aandacht weer weten te trekken.