Ik moet zeggen dat het even duurde voordat ik This Mortal Coil goed ging waarderen. De eerste keer dat ik de complete cd mocht beluisteren, was ik niet erg onder de indruk. Ik miste onder andere wat power in de stem van Ray Alder. De laatste dagen lijkt de cd echter vergroeid te zijn met menig muziekapparaat in mijn buurt. De elf nummers op de cd zijn wellicht een gevolg of reflectie van de afgelopen periode. Bij oprichter en gitarist Nick van Dyk werd de diagnose kanker gesteld en hoewel Redemption bewust geen conceptalbum wilde maken over kanker lijkt het zijn weerklank toch te krijgen in de nummers. Naast de cdtitel This Mortal Coil vinden we ook verwijzingen in No Tickets To The Funeral, Stronger Than Death en Departure Of The Pale Horse. Ook de teksten in Let It Rain, wash away the poison geven een verwijzing. Maar nu de muziek. Kenmerkend voor de nummers is, na enige keren beluisteren, de toegankelijkheid. De eerste twee nummers zijn echt een opwarmertje voordat No Tickets To The Funeral begint. Een heftig up tempo begin waarna Ray Alder zijn zang inzet. En hoewel ik in eerste instantie wat power misten, blijkt zijn stem prima te passen binnen de muziek van Redemption. Noonday Devil is eveneens een nummer waar de spetters vanaf springen. En dat allemaal in de stijl van progressieve rock. In alle nummers krijgt de gitaar ruim baan in de grooves en fabuleuze solo’s. Naast de gitaar is er ook genoeg plaats voor de keyboards. In Begin Again komt dit samenspel tussen gitaar en keyboards prominent naar voren in een “dans der instrumenten”. Heerlijk om dit samenspel te horen. Mijn progressieve hart gaat tenslotte harder kloppen van nummers als Let It Rain, Focus en Perfect. De emotie, kracht en tempowisselingen zijn in deze nummers van ongekende kwaliteit. Ik ben echt benieuwd welke cd uiteindelijk This Mortal Coil uit mijn cd-speler en hoofd krijgt. 2 oktober speelt Redemption op Progpower in Baarlo. Zij mogen in hun handjes klappen met dit hoogstaand stuk muziek.