Zij is de spil van de band. Ze heeft op het podium nog wat moeite om haar gitaar helemaal juist gestemd te krijgen, maar zodra de eerste noot gespeeld is en de eerste woorden door de boxen galmen, staat ze er als een fiere frontvrouw. Voorlopig nog geen diva-allures voor Naomi. Tijdens de duels met haar partner in crime Jan staat ze net zo met gekromde rug over haat gitaar gebogen als de anderen, helemaal one of the guys. Met die vertederende onbehouwenheid doet ze mij wat denken aan Kim Deal.
De hele set in Oudenaarde is opgebouwd uit materiaal van album Nix. Starten doen ze met Tonight, de afsluiter van het album. Meteen een lange en heel intense track die wel mooi het visitekaartje is voor het verdere verloop van de avond. Daarna volgen Siren en Knife die een beetje pocket-versies zijn van Tonight: dezelfde rustige opbouw en vooral dezelfde bezwerende intensiteit. Het eerste rustpunt is Good Old Waltz, het enige nummer dat niet door Naomi geschreven werd. De band is inmiddels goed op dreef. Eén van de hoofdrollen is voor bassist Alan Gevaert. Hij heeft een lange staat van dienst, bij – om er twee uit te pikken – dEUS en Arno. Bij Reena Riot is hij de motor die een groot deel van de sound en het ritme bepaalt.
Reena Riot krijgt verdiend een toegift, waarbij eerst Naomi alleen met haar gitaar het podium opgaat voor een cover. Wie raadt welke cover belooft ze een pilsje. Het was Into Dust van Mazzy Star, maar dat pilsje heb ik nog te goed van haar. De band komt erbij voor Undone en het publiek neemt gretig de ‘oe-oe’s’ van het refrein over.
Als je als dochter van Fons Sijmons (The Scabs, K13, …) in Vlaanderen in een bandje wil spelen, heb je voor de een alvast een voorsprong terwijl anderen je zelfs geen kans gunnen. Dan heb je heel wat vastberadenheid nodig om stronteigenwijs je zin te gaan doen en je eigen pad uit te stippelen. Die Vlaamse koppigheid leverde voor Reena Riot een fantastisch album op. Hopelijk zien we deze fijne band eens vaker aan het werk in Nederland.