Het een concept EP dat zich plaatst in een apocalyptische wereld. In zes singles worden de waarschuwingen (The Warning), de verwoesting en doorstart neergezet. In The Warning probeert een journalist de mensheid te waarschuwen, maar stuit hierbij op verzet, onwetendheid en onverschilligheid. De urgentie is er waarschijnlijk niet en als een roepende in de woestijn moet hij toezien hoe de ramp zich gaat voltrekken.
Muzikaal is de start van The Warning er één met spanning die zich ontlaadt in een ferm intro dat er meteen goed inhakt. De sfeer en intentie van de start weet Reformist goed vast te houden waarbij het gitaargeluid op de achtergrond juist dat subtiele accent geeft dat de muur van geluid extra gevoel meegeeft. Al gauw bemerk ik dat het idee van metalcore in alle facetten de compositie is ingerold en zich heeft ingebed in het totale geluid dat deze (nieuwe) Nederlandse band die daarmee meteen laat horen dat zij er toe (gaan) doen in het metalcoregenre. Daarbij heeft de compositie een refrein dat goed blijft hangen en het melodieuze tussen is de opmaat voor een lekkere korte solo waarna de spanning zich opbouwt tot een zachte doch doeltreffende breakdown.
The Sound Of Panic was de derde single en gaat vrij rustig van start met een lekker gitaargeluid. De rest valt rustig in en het geheel krijgt een wat krachtiger karakter, maar na de versnelling gaan alle remmen los en krijgt het extra gewicht. Tussendoor wordt er zwaar gegrooved en ook hier weet Reformist mooi op te bouwen naar een breakdown die als een ontlading over je heen komt.
Nuntius Terrae heeft een wat zwaarder karakter met een tempo dat je gestaag, doch meedogenloos meeneemt. Het gitaarspel bestaat duidelijk uit twee lagen die elkaar mooi ondersteunen. De zang past uitstekend in het gehele plaatje en het is zo heerlijk wanneer na twee minuten het accent helemaal naar het gitaarspel gaat maar tegelijkertijd een spanningsveld creëert. En dan is het alsof alle remmen los gelaten worden en in zijn geheel de compositie over je heen dondert. Subtiel wordt de (tweede) gitaarmelodie met lichtvoetige noten doorgezet. Qua gevoel ligt Nuntium Terrae mooi in het verlengde van The Sound Of Panic en dat is zeker ook de kracht van de EP. Het gehele concept heeft niet alleen qua thema raakvlakken; muzikaal past het in elkaar als een perfecte puzzel en zet Reformist een consistent geluid neer op de gehele EP.
Genetic Disadvantage heeft dan ook weer een aanstekelijke melodie die enorm aanspreekt en je meeneemt. De start mag dan rustig verlopen, al gauw slaat de vlam weer in de heksenketel die ontketend wordt door Reformist. De compositie is qua intensiteit evenwichtig opgebouwd en hier ligt het einde van Genetic Disadvantage ten grondslag voor de basis van Reform waarin Reformist meteen uit de startblokken schiet met een uptempobasis. Hier krijgt de luisteraar weer een mooie portie metalcore voorgeschoteld waarin intensiteit en kracht ruimschoots aanwezig zijn. Het drumwerk is retestrak en Reform bevat een groove die je meeneemt in de slipstream. Reformist gebruikt hier trouwens een subtiele vorm van het ritmespel waardoor het geheel snelheid blijft houden en krachtig doorbeukt. Na Reform is Rebuild de tweede (nog onbekende) compositie op de EP. Er hoeft hier niets meer gezegd te worden, want Reformist heeft, zoals eerder beschreven, een consistent geluid weten neer te zetten op de EP. Bijzonderheden in Rebuild is een verrassend dubstepstukje en het geheel sluit dit apocalyptische verhaal voor mij positief af met de herhalende zinsnede “We’ve got the power to rebuild…”. Een stuk dat als groep wordt opgediend en door het publiek luid gescandeerd kan worden in de zalen dit jaar.
Met vier singles wist ik al dat Reformist wat in zijn mars had. De twee aanvullingen Reform en Rebuild maken het geheel helemaal af. De composities spreken aan en hebben een herkenbaar karakter. Een EP waar je toch enorm blij van wordt. 2 juli is de officiële releasedatum, maar je kunt de EP nu al vooruit bestellen op de site van de band.