Rent – Hogestromenlab (TU Eindhoven) 20/12/2013

Om invulling aan mijn brede interesse in muziek te geven, ga ik vanavond een bezoek brengen aan de rockmusical ‘Rent’ op het TU terrein. Mijn laatste musical was er eentje waar ik zelf nog actief aan deelgenomen heb: de afscheidsmusical op de basisschool. Nu, heel veel jaartjes later, ben ik erg benieuwd wat me te wachten staat…
Als ik mij aan de kassa meld, worden er kleine groepjes bezoekers door een medewerkster meegenomen door een doolhof aan gangen van een van de gebouwen van de universiteit, om uiteindelijk in een kleine ‘kroeg’ in de kelder te eindigen, waar bier voor studententarieven te krijgen is, en het wachten is tot de deuren naar de theaterzaal open gaan. Na pak ‘m beet een kwartiertje is het zo ver en worden we binnengelaten in een laboratorium waar de stroomvoorziening allesbehalve stabiel is, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden: het hogestromenlab waar kunstmatig bliksemschichten opgewekt werden, maar wat nu in onbruik is geraakt.
Op het grote bordes is een podium gemaakt van drie rijen stoelen achter elkaar, van waaruit de bezoekers een uitzicht hebben over een imposante hal met allerlei elektriciteit gerelateerde apparatuur met bovenin een enorme verlichte koepel. Het feit dat we hier niet met een riante theaterzaal te maken hebben maar met een tijdelijk ingerichte ruimte wekt een underground sfeer op, welke later uitstekend bij de uitvoering zal blijken te passen. Maar alvorens het zover is worden we persoonlijk aan het karakter van de hoofdrolspelers voorgesteld: Benny, Alison, Roger, Mimi, Mark, Maureen, Joanne, Angel en Tom. Een vriendengroep met diverse onderlinge relaties, die de komende twee en een half uur uitgebreid aan bod komen.
Hoewel achterin het lab met steigers een woonkamer gecreëerd is waarop een gedeelte van het verhaal zich afspeelt, is het overgebleven gedeelte van het bordes het podium waar 90% van alle actie zich af zal spelen. Bezoekers op de voorste rijen mogen hun benen niet strekken omdat de spelers er anders over zullen struikelen. Deze zeer korte onderlinge afstand zorgt voor een intense beleving van de vele momenten van humor. Van de momenten dat grenzen verkend, afgetast en aangeraakt worden: ook (lichtelijk) shockeren is op diverse momenten aanwezig. Maar vooral persoonlijke emotie in de vorm van veel tragiek als heftige momenten van (liefdes)relaties de revue passeren is extra intens als je door de crew van 22 spelers recht aangekeken wordt. Zeker het moment dat er in het verhaal afscheid genomen moet worden van Angel is er een wat kippenvel opwekt…
Als veel emotie en ellende langsgekomen zijn en de grande finale inzet, wordt het motto van het verhaal duidelijk: No day but today. Leef intens en haal er uit wat er in zit. En met deze boodschap mag de crew op een staande ovatie rekenen van de bezoekers van een uitverkochte voorstelling. Een van de vele, want met nog 3 voorstellingen dit weekend te gaan zijn ze allemaal uitverkocht!
Met een redelijk onbevooroordeeld idee van wat een musical in zou moeten houden heb ik plaats genomen. Het feit dat er geen gesproken tekst voorkomt maar dat alles muzikaal met elkaar verbonden is maakt dat Rent de smaak van muzikale pareltjes als The Wall (Pink Floyd) of The lamb lies down on Broadway (Genesis) oproept: een muzikale reis met een verhaal. Zwaar onder de indruk van de combinatie van verhaal, kwaliteit van de crew en zeker niet onbelangrijk deze briljante ambiance drink ik nog een biertje in het ‘cafe’, waar spelers en bezoekers gemoedelijk zij aan zij zitten…
Foto’s: Nadia ten Wolde