Het begint al met Come Through The Fire als opener. Het tempo is goed en wat meteen opvalt is een geluid dat vol geproduceerd is qua muziek. Van mij mag de zang van zangeres Phi Nix juist wat voller klinken, waardoor haar stem beter tot ‘haar’ recht zou komen. Ik krijg naarmate de nummers vorderen ook het idee dat Phi meer in haar mars heeft qua zang dan dat we hier te horen krijgen. Ze heeft een prettige karakteristieke manier van zingen, maar maakt gebruik van maar enkele technieken. Het nummer Upside Down is wat trager maar door wat gas terug te nemen ontstaat er wel spanning. Een zware riff ondersteunt het geheel. Na drie minuten wordt er geschakeld naar een rustiger stuk. Dit duurt wat lang en de verwachte (gehoopte) climax blijft een beetje uit. De dubbele zangpartij klinkt goed binnen het geheel. Dat de band niet alleen put uit de stevige rockhoek blijkt in Insane. Wat invloeden van (rhythm and) blues drijven boven en worden overgoten met een ‘popsausje’. Break These Chains is veelzijdig met uptempo-stukken. Op sommige momenten hoor ik Evanescence op een prettige manier. Opvallend is hier het eerder genoemde gitaarspel van Nik Linders en Yoep. Nummer vijf op de cd is alweer het laatste. Een nummer dat voor mij moeiteloos op een cd van Anouk zou kunnen verschijnen. Het ligt makkelijk in het gehoor en rockt daarbij gewoon de pannen van het dak.
Nederland is een band rijker die met volgend materiaal gewoon de hitlijsten in zou kunnen komen.