De Reptilians From Andromeda hebben een nieuw full album uit. Must Be Destroyed werd zo goed als live opgenomen in de Karga Bar in Istanbul waar de band thuis is.
Deze Reptilians gelden in Turkije als één van de populairste bands in de underground. De band bestaat sinds 2013 en heeft met gitarist Tolga een oudgediende van de bekende Turkse punkband Rashit in de rangen, terwijl bassist in Moribund Youth zat, één van de eerste hardcorebands in Turkije. Zangeres Aybike is niet enkel live een aandachtsmagneet, dat geldt eveneens voor de opnames. De Reptilians komen geregeld naar Nederland en België op uitnodiging van hun vrienden bij bands als Bruce, Unwanted Tattoo en The Beavers. Die worden dan op hun beurt uitgenodigd naar Istanbul. Met de release van dit nieuwe album rekken ze hun werkgebied nog wat op, want er staan concerten gepland in Canada en Japan.
Het geluid op dit nieuwe album doet met een fijne mix van punk en garage denken aan de eerste albums van The Stooges en ligt mooi in het verlengde van dat van Dialogues For Monkeys, hun vorige album uit 2018. De Britse producer Fran Ashcroft (The Dandy Warhols) was opnieuw van de partij voor de mix. De Reptilians hernemen zelfs één track van dat album (Breathe In, Breathe Out), wat opmerkelijk is want zo gek veel verschillen de twee versies niet. Ze brengen op Must Be Destroyed ook Occult Chemistry dat ook al op hun split-single met de Braziliaanse Bang Bang Babies stond en een nieuwe versie van Hypnodance, van hun EP Bloodlust Of The Doll Witch uit 2019. Toen schreven we in de review dat die track nog wat peper miste en dat denken we nu nog steeds. Voorts is er nog de Subsonics-cover Eyeball, die ze reeds live brachten op hun jongste tournee in Nederland en België. Live zat daar minder vuur in dan hun versie van Havana Affair van The Ramones en ook de opgenomen versie van Eyeball mist een zekere catchyness of herkenbaarheid.
Dan staan er nog zes tracks op het vinylalbum, met Rat Posion Injection en de single No More Mr. Pinhead als twee van de beste. Ook bijzonder geslaagd is de track Don’t Trust Any. Die krijgt dankzij de agressieve sax van Deniz Felder een vibe die doet denken aan het beste van The Sonics.
Een bijzonder leuk album om in huis te hebben voor wie tuk is op garage en punk.