Het gaat verdorie echt goed met de Nederlandse muziekindustrie. Binnen de rock/metal zijn er de releases van Plan Nine en Ayreon (die beide op respectievelijk 3 en 2 binnenkwamen in de Dutch Album Chart), de progressieve noot van Armed Cloud en het topkunststukje van de metalcoreband Another Now.
Resurrect Tomorrow is de volgende in de rij. In maart kon je kennismaken met de muziek met de eerste single The Light Of Treason en in april werd Absolution op je afgevuurd. Twee composities waarin duidelijk is geworden dat de band uit Utrecht nog altijd lekker in de thrashhoek fungeert. En dat bevalt wel, maar dat was eigenlijk al duidelijk met het album The Wolf in 2019 (dat overigens niet hun debuut maar wel mijn debuutontmoeting met Resurrect Tomorrow was).
Het album opent licht met titelnummer The Eagle. Voor zover je binnen de thrashmetal van licht spreken. De riffs ademen thrash, maar het is allemaal heel toegankelijk neergezet, waardoor de gehele compositie op alle fronten toegankelijk is en het is fijn dat Resurrect Tomorrow de melodieuze stukken inzet. Door daarbij ook nog te variëren in tempo blijft The Eagle gemakkelijk in het hoofd hangen. Dat is trouwens met Absolution ook zo. De compositie is een stuk zwaarder en rauwer dan The Eagle, maar het heeft een doordringende riff die, bijgestaan door drum en bas, die door de repeterende werking enorm aantrekt.
Dan is The Fall weer even wennen qua tempo. Dit is thrashmetal pur sang. Snel en scherp zoals het ‘hoort’. Daarna is er een kleine vertraging en beweegt Resurrect Tomorrow zich naar de thrashmetal van Metallica in de beginjaren. Halverwege drukken ze hun eigen melodieuze stempeltje er weer op, zodat het niet zomaar een kopie is verworden. Snel en scherp is ook The Untold Truth Of Life. Vanuit de thrashmetal maakt Resurrect Tomorrow hier een zijstapje naar het geluid van System Of A Down en mixt alles in de eigen snelkookpan, met de nadruk op snel. Dit is niet het laatste snelle offensief op het album, maar dat komt later weer.
The Light Of Treason wijkt wat af van de geijkte thrashmetalbanen. De bekende riffs zijn dan misschien minder prominent aanwezig, de groove en intensiteit zijn sterk aanwezig en het luistert goed weg. Ook bi Weighed Down is de melodieuze inslag die de thrashgroove licht overtreft. Daar ligt ook wel de kracht van Resurrect Tomorrow. Het doel is om stevige riffs, explosieve drumpartijen en aanstekelijke melodieën neer te zetten. Daar slagen ze uitermate goed in.
Halverwege neemt Resurrect Tomorrow met The Valley Of Death een groovepauze om vervolgens Blind Snakes te starten in een rustig, gelijkmatig tempo. Een stabiele ritmesectie en een ‘kale’ riff zorgen voor het fundament. Eenvoudig!, bovenal doeltreffend. Blind Snakes blijkt op de een of andere manier een oorwurm te zijn waarin het geluid een combinatie lijkt te zijn van Metallica en het Zweedse Mustasch.
Het uptempokarakter van The Untold Truth Of Life krijgt nog een vervolg in Epic Outro. Ik houd er wel van wanneer je op deze manier je eigen compositie aankondigt. Ik zou namelijk kunnen stellen en benoemen dat dit het outro is van het album en episch is neergezet. Dat is wellicht wat overdreven, vooral dat epische, maar het is wel een lekkere snelle afsluiting zonder poespas.
Resurrect Tomorrow heeft er een tijdje over gedaan om het vervolg van The Wolf uit te brengen. In de tussentijd zijn er wat leden vertrokken en bijgekomen en zijn de heren wat ouder geworden. The Wolf is nog altijd een mooi stuk werk, maar met The Eagle zijn ze toch uitgevlogen en mogen concluderen dat The Eagle een fijn thrashalbum is geworden met een vette kern van melodie. Daar mogen we in Nederland wel trots op zijn.