Een vraag die wellicht voor velen niet aan de orde is, maar wel een vraag die bij mij opkwam toen ik het album The Wolf van Resurrect Tomorrow beluisterde. Deze Utrechtse metalband laat de wolf op (en in) je los met zes uitstekende composities die voornamelijk binnen het segment van de thrash gerekend kan worden. Met de opener At The End kon je al kennismaken door de video die we op onze site hebben gedeeld. Een recht-voor-je-raap thrashcompositie die een constante stuwende puls in zich heeft en waar het geheel zichzelf continu voorwaarts duwt. Opvallend is de gitaarmelodie aan het eind waarin wat klassieke elementen lijken te zijn toegevoegd. Net goed en wel bijgekomen van At The End blijkt het slechts een begin te zijn. Met Slaver’s Crown wordt het gaspedaal in den beginnne nog even extra ingetrapt om uiteindelijk in een groovende basis verder te gaan. De vergelijkingen qua zang met Dee Snider komen hier voor mij sterk naar voren. Maar dat is niet datgene wat het meeste aanspreekt. De variatie en het spel met ritmes laten de compositie ‘zwieren’ en ‘wiegen’ als een betonnen ballerina. Het stuk met de gitaarsolo spreekt enorm aan. Dat de zang daarna niet geheel sterk is neergezet, zal een kniesoor een zorg zijn. Het past zonder persen en wringen en dat is het belangrijkste.
De toon is inmiddels gezet en er is met Bleed geen ontkomen meer aan. Het tempo blijft hoog en er wordt een flinke thrashmuur neergezet.
In Not Your Right komt het ´Snider-gevoel’ lekker terug. Dat licht rasperige stemgeluid houdt zich terdege stand in de muzikale dynamiek. Het tempo blijft lekker uptempo terwijl de zangmelodie in de refreinen wat rustiger is. Het titelnummer is geen uitzondering op de Resurrectregel en knalt er goed in. Alleen Painted Windows valt voor mij wat uit de boot. De melodie hapert wat naar mijn zin en de zang is minder goed dan ik gewend ben dusver. Daarnaast mis ik wat eenheid in de afzonderlijke delen. Bij andere composities is er zeker ook genoeg variatie, maar daar lijkt het vanzelf in elkaar over te lopen en daar ontbeert het voor mij aan in Painted Windows.
Het album is nog extra aangevuld met vier live-uitvoeringen van Painted Windows, Bleed, Slaver’s Crown en Insane (afkomstig van A Dying Lie uit 2013). Ten aanzien van Insane vind ik persoonlijk dat Resurrect Tomorrow een flinke ontwikkeling heeft doorgemaakt. Feit is wel dat ook live de band zijn mannetje wel staat. Het klinkt allemaal goed vet en krachtig.
The Wolf is wedergekeerd in Nederland en is los en je hoort mij niet klagen.