Retropop 2013 – De Grote Rietplas (Emmen) 01/06/2013

Het is alweer de 12e editie van Retropop in Emmen en duidelijk herkenbare posters zorgen ervoor dat iedereen weet wat er vandaag te doen is. Wederom een mooie programmering met nationale en internationale topartiesten! Het festival begint al om 13.00 uur in de middag en is bij de grote Rietplas in Emmen en bij aankomst wordt het file rijden richting ingang. Op het terrein aangekomen is alles erg goed georganiseerd.Er zijn veel medewerkers die ook zeer behulpzaam zijn. Bij binnenkomst krijgen alle bezoekers een mooi programmaboekje en er worden zonnehoedjes uitgedeeld. Jammer genoeg moeten we het doen met een waterig zonnetje vandaag, maar dat mag de pret zeer zeker niet drukken.
Op het terrein is een zeer brede variatie aan eten en drinken verkrijgbaar. Ook staan er leuke standjes met diverse artikelen.
Gewoon erg goed en volledig georganiseerd dus. Maar ik kom voor de muziek dus gauw richting mainstage.
Door de file mis ik het begin van de band Racoon die als eerste staat geprogrammeerd. Dat Racoon een publiekstrekker is wordt gelijk duidelijk; er zijn al 6000 mensen op het terrein aanwezig. Racoon zorgt voor een plezierige interactie met het publiek en door de enthousiasme van de band is het aangenaam kijken en luisteren. Ik blijk toch aardig wat songs van deze band te kennen.  De uitvoering van Oceaan is trouwens waanzinnig mooi.
Het is een dag met veel afwisseling want al gauw is het tijd om van de mainstage naar de kleinere stage te gaan waar de hele dag coverbands optreden. Aangezien de programmering goed op elkaar is afgestemd is het haalbaar om steeds tijdig naar de diverse stages te lopen.
Er is ook nog een radio-2 stage waar de hele dag DJ’s actief zijn. De dansvloer is non-stop gevuld. Het mooie is ook dat het publiek zich hierdoor erg prettig verdeeld over het terrein.
De eerste coverband die het spits afbijt is de plaatselijk zeer bekende Rolling Stones coverband Gimme Shelter uit Emmen.
Deze band is niet voor niets zo succesvol want het is een feestje om deze zeer gedreven muzikanten aan het werk te zien. Alle bandleden kunnen zo probleemloos invallen bij de echte Stones, superband. Niet alleen wat geluid betreft maar zeker ook visueel. Zanger Robert van de Lippe is gewoon Mick.
Het publiek wordt getrakteerd op alle hits en voor ik het weet is de tijd om en begeef ik mij weer naar de mainstage.
Daar aangekomen begint Jan Akkerman met My Brainbox. Helaas is het geluid niet goed waardoor we even moeten wachten tot dit weer in orde is. Zanger Bert Heerink heeft een bijzonder mooie stem en gitaarmaster Jan Akkerman zorgt voor veel bewondering. Wat kan die man spelen! Ondersteund door bijzonder goede bandleden en aan het publiek is duidelijk te merken dat alle nummers goed worden ontvangen.
Daarna weer terug om Simon and Garfunkel Revival Band aan het werk te zien. Deze Duitse band brengt de songs vlekkeloos maar na een stuk of drie songs heb ik het wel gezien, weinig soul.
Tijd om even rond te kijken en vol bewondering de uitdossingen van sommige bezoekers te bekijken. De sfeer was sowieso een dikke tien waar en prachtig zoals sommige mensen zich hadden gekleed volgens Retro-stijl.
Weer bij de mainstage aangekomen wacht een verrassing; Alphaville. Deze Duitse synthesizer/pop-rockband was in 2010 ook te gast volgens het programmaboekje en nu wederom op de bühne uitgenodigd. Ik begrijp waarom; wat een dijk van een stem heeft zanger Marian Gold.
De band werd in 1982 opgericht en heeft grote hits gehad met Forever Young, Sounds like a meldoy en Big in Japan. Natuurlijk zorgen deze bekende songs voor veel applaus van het publiek, maar ook de overige songs die ik dus niet ken zijn zeer leuk om naar te luisteren. Geweldige band!
Hierna is het weer een wandeling over het terrein om de Brother in Arms (Dire Straits coverband) te zien. Knap gedaan door deze heren. Uiteraard worden alle bekende songs goed meegezongen door het publiek die het duidelijk kan waarderen. De keuze van de organisatie om coverbands af te wisselen met de bands op het mainstage vind ik een bijzonder goede. Voor elk wat wils en het zorgt voor leuke variatie in de programmering.
Vervolgens gauw terug naar de mainstage. Tijd voor Frank Boeijen en band. Natuurlijk, wie ken deze band nou niet. Maar nog nooit live gezien en daar mag verandering in komen! Wat een leuke band is dit! Het samenspel en een uur lang non-stop hits zorgen dat we allemaal massaal meezingen.
Alles komt voorbij van Kronenburg park tot een zeer lange versie van zwart wit en van Paradijs tot Zeg me dat het niet zo is. Wij slikken alles als zoete koek. Heerlijke show.
Hierna speelt Bouke met de Elvis Matters band op de kleine buhne. Om te voorkomen dat ik geen goed plaatsje heb bij de volgende act op de mainstage blijf ik maar waar ik ben. En daar krijg ik geen spijt van. Na enige tijd worden witte Marshall versterkers de bühne op gereden. Hierna volgt het drumstel en volgt de opbouw van de buhne. Hier komt niemand minder dan Status Quo op de buhne!!
Het publiek stroomt massaal toe en het leidt tot vele gezellige gesprekken met Status Quo fans. Voor we het weten begint de show en worden we meegezogen in een waas van rock. Genieten van eerste tot laatste noot!!! Alle hits komen aan bod en o kon dit maar uren duren!!!
Ik zie alleen maar verhitte hoofden om mij heen en grijzende gezichten. Oef….wat was dit gaaf! Een stampende hitmachine en ik zat er middenin!!! Wow…..
Enigszins beduusd en zwaar onder de indruk van Quo loop ik richting de band Night Fever. Dat is uiteraard een coverband van de Beegees. Een hele overgang maar het is aangenaam om even rustig bij te komen en mee te deinen op alle herkenbare hits van deze Duitse band. Knap gedaan. Ook hoorde ik van mensen dat ik wel wat had gemist met Bouke zijn Elvis vertolking. Jammer maar gelukkig treedt hij regelmatig op en haal ik dat wel een keertje in. Inmiddels is de buitentemperatuur behoorlijk gezakt.