Het festival vindt plaats bij de Grote Rietplas in Emmen en ook al is het uitverkocht, het lukt de organisatie zoals altijd weer om voor een goede balans te zorgen waardoor iedereen zich prima op het terrein verdeeld.
Het festival beschikt deze keer over drie podia. Op de mainstage staan aangekondigd: Clouseau, ABC, OMD, Ed Kowalczyk en Tom Jones. Verder is er een Nederpop stage en een Future stage.
Helaas regent het bij aanvang, maar o.a. bij de garderobe zijn regenponcho’s verkrijgbaar. Gelukkig is het na zo’n anderhalf uur droog en kan iedereen bij een waterig zonnetje gaan genieten van alles wat dit festival te bieden heeft en dat is veel. Maar liefst 14 bands in totaal!
De verwachtingen zijn hooggespannen dus eerst maar naar de Time Bandits die op de Nederpop stage van start gaan. Het is gelijk een kwestie van lekker meezingen. Onder leiding van leadzanger Alides Hidding worden meegenomen in een reisje door de tijd. De band speelt vlekkeloos hun bekende hits als live it up, specialized in love en I’m only shooting love. Het regent op dit moment nog, maar dat maakt het meezingende publiek uiteraard niks uit.
Op het zelfde moment staat op de Future stage de band Ronde die een prima show brengen. De gemiddelde leeftijd van deze band ligt rond de 20 jaar. Geheel geen retro dus! Maar mij bevalt de eigenwijsheid van de organisatie die ieder jaar voor een verrassend tintje zorgen! Dit jaar dus een Future stage! Top om gewoon ieder jaar iets verrassends te doen! En zo krijg je ook een jonge categorie mensen op de been die hierdoor ook kunnen kennismaken met retro bands!
Hierna wandel ik naar de mainstage (Unive-stage) om Clouseau te zien. Tja, we kennen ze allemaal van de hits op de radio en de verrassing is dus des te groter als blijkt dat deze sympathieke Belgen een fantastische live show neerzetten!! Hits en minder bekende hits (althans voor mij) volgen elkaar op en het uur vliegt voorbij!
Hierna naar de Nederpop stage voor Van Dik Hout. Deze band is in 1985 ontstaan waar schoolvrienden de band oprichtten. In eerste instantie werden covers gespeeld van de Stones en Eagles, maar rond 1990 stapt de band over op Nederlands talig en wordt de naam Van Dik Hout aangenomen. De nationale doorbraak komt in 1994 met de single Stil in mij. Uiteraard komt dit nummer aan bod maar ook Alles of niets wordt gelukkig niet overgeslagen.
En ook al klinkt het tof, ik ga nu toch richting de Future stage om Armand & The Kik te zien. Armand past in het retro gebeuren met zijn bekende rode haardracht maar is een aangename combinatie met The Kik die onlangs gezamenlijk een album hebben uitgebracht. Hierop staan oude liedjes van Armand in een nieuw Kik jasje zullen we maar zeggen. Zeer prettig!
Vanwege het overlappen heb ik helaas de band Afterpartees gemist.
Inmiddels is het 18.45 uur en begint geheel volgens planning de band OMD. Deze band speelt in originele bezetting en ik blijk meer hits te kennen dan ik vooraf had gedacht! De zanger/bassist staat niet stil en er wordt genoten van nummers als Locomotion, Sailing on the seven seas en de overbekende Maid of Orleans.
Nog een keer naar de Future stage waar Jett Rebel staat geprogrammeerd. Jett is adembenemend goed. Ik weet dat Rob de Nijs op de Nederpop stage staat, maar ik blijf fijn bij Jett. Open air, een veld vol publiek en rock op de buhne. Ik ga nergens anders heen!
Nadat hij afscheid neemt wandel ik voor de laatste keer naar de mainstage voor de finale act van deze avond. Grote legende Tom Jones!!!
Dank aan Retropop voor dit onvergetelijk feest! Jullie krijgen ook dit jaar weer een welverdiend applaus!
Ik laat mij volgend jaar graag weer zo verrassen. Keep up the good work, maar daar heb ik alle vertrouwen in.