Retropop – (Emmen) 04/06/2016

Bij de grote rietplas in Emmen is het zaterdag voor 17.5000 bezoekers een zeer warm feest. De temperaturen zorgen samen met de bands voor een gedenkwaardige dag. Maar liefst 15 bands staan geprogrammeerd. Dat is echter niet het enige vertier, ook de vele kraampjes zorgen voor veel slenterplezier. Er zijn ook tijdens deze editie weer drie podia: Main stage, Nederpop stage en Future stage. We krijgen tijdens binnenkomst een leuke rode zonnebril van RTV Drenthe uitgereikt.
Voor alle bands staat de Future stage tent steeds afgeladen vol. Het publiek is niet alleen retro, er komen ook veel jongeren op af die vooral van deze line-up genieten. Doordat de programmering overlapt lukt het niet om met de camera ook maar in de buurt te komen. Geeft niet, luisteren is ook waar muziek voor bedoeld is.
Het is immers ook een prachtige programmering waarbij vooral Kovacs ook buiten de tent veel publiek weet te trekken.
De Nederpop stage gaat van start met de lokale jaren 80 band The Charlies. Ik heb nog nooit van deze band gehoord, maar ze weten de sfeer gelijk goed te brengen in hun vrolijke outfits en vrolijke gebrachte liedjes.De band bracht drie singles uit en vestigde zich in 1989 in Utrecht. Na het opnemen van de nooit uitgebrachte debuutelpee, geproduceerd door Hans Vandenburg (Gruppo Sportivo) vertrok zanger Leo Oldenburger. Daniël Lohues en zangeres Popke Koolhaas traden tot de band toe, maar na het uitbrengen van de debuut-cd Pop kiss in 1993 vielen The Charlies definitief uit elkaar. Enkele bandleden gingen verder onder de naam Toe Jam Bobsleigh. In 2014 brachten Popke en Peter onder de naam pOPKE als duo een EP met zes nieuwe songs uit.En nu in 2016 komt nd in originele bezetting bijeen op retropop.Erg leuk om deze vrolijke band te zien.
Tijd voor de mainstage, tijd voor Blof. Deze band uit Zeeland bestaat al bijna 25 jaar en veel hits zorgen ervoor dat we lekker kunnen meezingen. Voorman Pascal Jakobsen zingt alles uit zijn tenen. Het is genieten met nummers als Alles is liefde, Harder dan ik hebben kan en aan de kust.
Als tweede op Nederpop stage zien we Powerplay. Deze strakke rock & Roll wordt bezet door Jan vd Mey (gitaar/zang), Ivo Severijns (bas) en Raymond Rambeaux. (drums). De band werd in 1980 opgericht en in de loop der jaren kent de band heel wat bezettingswisselingen. De huidige bezetting zorgt in ieder geval voor lekker strakke rock and roll. Vooral het Vitesse (alwaar Jan ook in heeft gespeeld) nummer Running and hiding is geweldig. Maar ook de eerste single van Powerplay Love can break your heart wordt flink meegezongen.
Hierna Kid Creole & The Coconuts. Ik heb de band een aantal jaren geleden voor de eerste keer gezien op een festival in België. Het is een prachtige show, maar hij had deze keer wel andere Coconuts mee. Jammer want de dames in België zorgden voor meer interactie met het publiek. Maar voor wie het verschil niet kent is het toch een feest om mee te zingen met Annie, I’m not your daddy. Er gebeurt veel op de bühne en het publiek swingt mee.
Vanwege de warmte zijn waterpunten toegankelijk waar je gratis je flesje bij kunt vullen. Dit wordt ook herhaaldelijk vermeld tijdens de aankondigingen van de bands op de verschillende podia. Dit is ook weer iets waardoor het zo gemoedelijk en gezellig is op Retropop. De organisatie zorgt voor het publiek en wij weten dat zeer te waarderen. Het grote aanbod van eetstands zorgt ervoor dat er voor ieder wat wils is. Jassen en tassen gaan naar de garderobe waar een enthousiast team zorgt voor een gastvrij onthaal.En dat geldt voor de gehele Retropop crew, de bezoekers staan centraal wat vooral ook een veilig gevoel. Het is ook nogal wat: 17.500 bezoekers, maar toch merk je daar weinig van omdat alles zo goed is verdeeld op het terrein. Ik leg heel wat kilometers af vandaag en in de leuke huiskamer kun je tussentijds even bijkomen op gezellige banken waar je in kunt ploffen.
Ten Sharp (opgericht in 1984) gaat gelijk van start met hun grootste internationale hit uit 1991: You en het is eigenlijk wel verrassend om daarmee te openen. Erg mooie uitvoering. Zanger Marcel Kapteijn laat weten dat ze vroeger al Retro waren en hits van eerder zongen. Grote verrassing dat ze daar voor kozen op de Nederpop stage en wat ontzettend leuk!!! Mister Blue sky van Elo klonk geweldig maar ook Living thing van Elo. Ook leuk dat ze een vrouwelijke drummer hebben.
Golden Earring is aan de beurt op de Main stage. Het lijkt wel of alle 17.5000 bezoekers zich hebben verzameld, wat een drukte!! Je kunt over de hoofden lopen en zanger Barry Hay komt grijnzend de bühne op. In no time wordt geopend met Identical waarna de hitmachine het publiek net als vorig jaar volledig weet in te pakken. Hier staat natuurlijk ook een band die weet hoe het moet. Hits als Twilight Zone en When the lady smiles worden massaal meegezongen.
Op de Nederpop stage staat mooi luistermuziek geprogrammeerd: Frank Boeyen. Ook Frank stond al eens eerder op Retropop en hij wordt wederom zeer warm geheten door het publiek. Zelfde categorie als Blof: veel hits waarbij je heerlijk mee kunt zingen. De band is erg enthousiast en het publiek nog meer.
Hierna is het tijd voor de Waterboys op de mainstage. Deze Brits en Ierse rock folk band is opgericht in 1983. Ze zijn een tijd uit elkaar geweest maar sinds 2015 wordt er weer getoerd. Het geweldige liedje The whole of the moon klinkt geweldig.
De eerste songs worden vrij statisch gebracht omdat zanger Mike Scott achter toetsen zit, maar na een aantal nummers pakt hij de gitaar en volgt er een mooie show waarbij prachtig wordt samengespeeld.
Op de Nederpop stage sluit Rowwen Heze af. De Limburgers die al sinds 1985 hun liedjes in dialect brengen hebben het publiek al tijdens de eerste noot mee en er wordt massaal meegezongen met Van drinken krijg je dorst. Ja, dat hebben veel mensen gemerkt vandaag. Zanger Jack Poels neemt het publiek mee op sleeptouw en het uurtje vliegt voorbij.
De grote afsluiter van de dag is de band Europe. Deze Zweedse groep brak in 1986 door met het nummer The Final Countdown. Het is inmiddels een echte rock klassieker. Zanger Joey Tempest is een wervelwind op de buhne en zorgt voor een zeer mooie show. Het nummer Carrie zorgt voor kippenvel en het publiek zingt en zwijmelt mee.
Persoonlijk vind ik deze band de terechte afsluiter van wederom een zeer geslaagde Retropop editie. Kan er nog iets verbeterd worden? Denk het niet…… Graag tot volgend jaar op 10 juni 2017.