Deze band is ooit begonnen in 1997, maar speelt vanaf het begin al muziek met een klein stapje terug in de tijd. Heel veel jaren tachtig en eerste helft jaren negentig metal, denk aan bands als Judas Priest en misschien iets mindere mate Iron Maiden, maar ook een serieus stukje speed of thrash zou je kunnen opvangen.
Eind vorige eeuw, in 1997, was heavy metal niet heel erg hip. Gitaristen Tom Heemskerk en Fred Mantel waren met een voorliefde voor deze bepaalde sound in de heavy eighties blijven hangen, en wilden tegen de stroom in, met deze muzikale voorkeuren toch een band beginnen. De start was niet zonder hindernissen, maar enkele demo’s volgen. Met een debuutalbum in 2005 bij het Duitse Remedy records, en het navolgende A Thousand Lives uit 2022 in eigen beheer, is er nu de derde langspeler Carnival Of Chaos waarvoor de band onderdak heeft gevonden bij No Dust Records.
Voor dit nieuwste album zijn er wel enkele veranderingen in het personeelsbestand doorgevoerd; de zang is overgenomen door Michel Zandbergen en op de drumkruk heeft Leon Noë plaatsgenomen. Deze nieuwkomers leveren wel puik werk af; superstrakke drums en een behoorlijk overtuigende stem die bij vlagen in de buurt van de hele grote jongens (denk Rob Halford) kan komen, inclusief (metal)vibrato waar menig volkszanger jaloers van kan worden. Maar ja, Zandbergen had ook al de nodige ervaring opgedaan in onder andere Picture (ook bepaald geen onbenullig bandje, als één van de pioniers van de vaderlandse metal), dus die weet ook wel wat hij doet. Wat de gitarentandem betreft, hier kun je met recht spreken van een geoliede machine; de knappe (vaak razendsnelle!) en uitermate passende notenschema’s combineren perfect bij elkaar en in het totaalplaatje van de muziek. Ook bassist Stefan Brederode is, met bijdragen die altijd ten dienste staan van het liedje, behoorlijk creatief in zijn inbreng. (Het geslaagde artwork is trouwens van ene Jeroen Brederode; familieaangelegenheid?)
Heel netjes voor een bandje van vaderlandse bodem; hier mogen we trots op zijn! Enkele aanraders: (het erg goedkoop klinkende intro Dark Wind Of Destiny overslaan;) What’s In Thy Command knalt er dan lekker in, Return To Egypt met een heerlijke cadans waar je echt helemaal in kan gaan “hangen”, en de misschien enigszins theatrale power ballade Long way From Home, met mooie vlotte opbouw naar bombast, sterk stilvallen en weer opbouwen na de eerste minuut, de orkestrale samenwerking van alle instrumenten en dat oorwurm koortje. Ach, eigenlijk zijn alle nummers (op het intro na) heel erg de moeite waard eens te beluisteren.