Revolution Saints – Light In The Dark

Het was lange tijd de vraag of er nog een opvolger zou komen van het debuut van Revolution Saints. Een geluk bij een ongeluk was misschien de arrestatie van zanger/drummer Deen Castronovo en aansluitend zijn vertrek bij Journey. Hoe dan ook, het vervolg kwam er in de vorm van Light In The Dark.
Castronovo viel voor het eerst op als zanger op het Journey-album Generations. Frontiersbaas Serafino Perugino zit steeds te bedenken welke combinaties van muzikanten hij bij elkaar kan brengen en die voor Revolution Saints was een voltreffer. Naast Castronovo vroeg hij Doug Aldrich (Dead Daisies, de band waar Castronovo zojuist ook is toegetreden) en Jack Blades (Night Ranger). Die werden aangevuld met Alessandro del Vecchio, huisproducer van Frontiers. Officieel is hij geen bandlid, maar zijn bijdragen als als songwriter, toetsenist én producer maken dat je hem gerust het vierde bandlid kunt noemen.
Castronovo heeft een fraai, licht hees stemgeluid en het moet haast wel aan zijn andere positie als drummer gelegen hebben dat we dat nooit eerder hebben kunnen horen. Hij heeft namelijk een prima bereik en ook qua beheersing had hij ook best als zanger aan de bak kunnen komen.
De combinatie met de andere twee is ook niet verkeerd. Jack Blades weet door Night Ranger en Damn Yankees hoe je een catchy song neerzet en Doug Aldrich zorgt door zijn afkomst uit het wat hardere segment voor net dat beetje extra pit. Ja, het is AOR, een genre waarin je met een galmende zanger, vaardige gitarist en een kamerbrede toetsenpartij al een heel eind komt. Maar Revolution Saints bevestigt met Light In The Dark dat ze tot de eredivisie van de AOR behoren.
Dat is in het begin al meteen duidelijk. In het titelnummer laat Aldrich horen hoe gierende gitaren bij Whitesnake klonken, Freedom is juiat een galmer waarin Castronovo de show steelt. De heren blijven wel binnen de grenzen van hun eerdere werk, maar dat stoort nergens omdat er op gezette tijden meer tempo en energie in wordt gegooid.
Eén track is niet van de heren zelf. De ballad “I Wouldn’t Change A Thing” is van de gerenommeerde songwriter Richard Page, ooit voorman van Mr. Mister. Inclusief fraai toetsenwerk van Del Vecchio wordt het een ballad in de beste Journey-traditie. Net als bij het debuutalbum is de productie zeker een factor. Del Vecchio heeft het een helder klinkende plaat gehouden waar de gitaren nergens afgevlakt zijn. Integendeel zelfs, Aldrich heeft zich mogen uitleven en doet dat ook. Zo blijven ook de paar dertien-in-een-dozijn-composities dikke pret.
Afgezien van een optreden op het Frontiers Festival (waarvan op de limited edition cd vier tracks te vinden zijn) was Revolution Saints tot nu toe slechts een studioproject, vanwege drukke andere werkzaamheden. Daar is helaas weinig aan veranderd, zo heeft Castronovo al laten weten. Aldrich is de komende maanden druk met een nieuwe Burning Rain-cd en daarna gaan hij en Castronovo op tournee met The Dead Daisies.
Revolution Saints is wat mij betreft de beste nieuwe AOR-band sinds Slamer. Met Light In The Dark liggen ze alvast één album voor qua productie. Dat er nog maar vele mogen volgen.

Revolution Saints op Facebook