Rhino Bucket – Rambler (Eindhoven) 11/01/2013

Met de Helldorados en Rhino Bucket heeft The Rambler weer een lekker avondje rock geprogrammeerd staan. De eerste band is voor mij tot op dit moment totaal onbekend en ik ben benieuwd wat ze te bieden hebben. Headliner zijn de oudgedienden van Rhino Bucket en waarvan de muziek qua sound vele overeenkomsten met AC/DC vertoont.
Mix de catchy deuntjes van ABBA met het sleazy geluid van Guns ’n Roses en het brute geweld van Pantera en je hebt de Helldorados. Tenminste, als je de website mag geloven…
Welnu, nu ze vanavond voor me staan moet ik zeggen dat deze omschrijving eigenlijk ook nog best wel in de buurt komt! Er komen geen clonen van gimme gimme gimme en paradise city langs, maar catchy en sleazy zijn wel kenmerken van de sound van dit uit Stuttgart afkomstige viertal. Daarnaast zijn de nummers behoorlijk uptempo en tegelijkertijd bruut en strak, met een niet alledaagse sound als eindresultaat.
Qua presentatie kent de band een duidelijke tweedeling: de drummer en gitarist houden zich eigenlijk best wel gedeisd en op de achtergrond, maar wie goed luistert die hoort dat ze eigenlijk voor een waanzinnig goede fundering van de nummers zorgen. De bassist maar zeker zanger Pierre zijn gewoon aandachtsgeil. Laatstgenoemde verpakt z’n vocalen in een show wat ook een genot is om te zien: als een echt podiumbeest gaat hij tekeer en blijft z’n uiterste best doen om het publiek bij de show te betrekken. Met dat laatste gaat het echter een beetje de mist in: het loopt vandaag maar langzaam vol en er is letterlijk afstand naar de voorste rij bezoekers aanwezig. Hierdoor ontwikkelt het optreden zich niet tot z’n volle potentiaal, die wel degelijk aanwezig is. Maar die wel over moet springen naar een volle en uitzinnige zaal…
Met Rhino Bucket staat er veel ervaring op het podium, en dat is bij aanvang meteen te horen. Net als vorige keer is er geen aanloop nodig om op dreef te komen: reeds het eerste nummer staat als een huis. Een dominante en pompende baslijn, niet al te moeilijke en tegelijkertijd catchy gitaarlijnen en de schelle en bij vlagen hese zang van Georg staan garant voor een setlist van een dik uurtje lekker stevige rock waarbij de associaties met AC/DC aanwezig blijven. Waarbij dat laatste echter geen toeval is: op het album The hardest town drumt niemand minder dan Simon Wright mee…
Qua visuele performance kijkt het publiek nu wel tegen het tegenovergestelde aan: van enige act op het podium is eigenlijk geen spraken. De mannen staan er, en ze spelen. En ze spelen goed. En ze spelen lang. En ze spelen voor meer publiek: langzaam aan zijn er toch nog flink wat bezoekers binnen komen druppelen. Maar van afgeladen vol is nog lang geen sprake!
Toch deert dit de band niks, en de aanwezigen krijgen een stukje geschiedenis van 25 jaar Rhino Bucket voorgeschoteld en slikken het gretig. Want wie kan er nou stil blijven staan als nummers als the hardest town of ride the rhino langskomen? Is vanavond de opmerking ‘een groots optreden voor een klein publiek’ op z’n plek? Ik dacht het wel!
Helldorados – Rambler (Eindhoven) 11/01/2013
[AFG_gallery id=’7′]
Rhino Bucket – Rambler (Eindhoven) 11/01/2013
[AFG_gallery id=’8′]