Rick Parfitt (1948-2016)

Op de valreep wordt 2016 nog een stuk beroerder dan het al was. Voor mij persoonlijk, maar vooral voor de muziek. Het overlijden van Lemmy, een paar dagen voor de jaarwisseling 2015/2016 was het begin van een reeks overlijdens van Groten in de Muziek. Prince was zo’n muzikant die ik al jaren volgde.
Maar meer dan wie ook heeft Rick Parfitt het ritme van mijn leven bepaald. Een van mijn eerste platen ooit was een verzamelaar met Kraftwerk, Genesis, Bachman Turner Overdrive en Status Quo. Een merkwaardige combinatie, waarbij alleen Status Quo een echt blijvende indruk maakte.
Wat heet: het eerste album dat ik echt van eigen geld kocht was Status Quo Live!, nog steeds mijn favoriete live-album. Het was het begin van een levenslange fascinatie met “de dreun”, het ritmegitaarwerk van Rick Parfitt. Ja, Francis Rossi was óók belangrijk en zijn solo’s waren eveneens heel herkenbaar, maar het was “de dreun” die me steeds weer vrolijk wist te maken.
Bijna veertig jaar later is Status Quo nog steeds mijn favoriete bandje. Zeker, er hebben héle beroerde platen tussen gezeten, maar ook platen die ik tot mijn laatste dag zal blijven draaien. En laten we wel zijn, dat intro van “Whatever You Want” is ook zonder dreun een klassieker. Dat mijn favoriete voetbalclubje Vitesse bij de opkomst van de teams precies dat nummer draaide was slechts een gelukkig toeval.
Deze zomer had Parfitt een hele zware hartaanval en was hij enkele minuten klinisch dood. Waar de vierdubbele bypass in 1997, keelkanker in 2005 en nog een hartaanval in 2011 niet in slaagden was nu definitief: hij moest afscheid nemen van het podium. Er werd voor de ‘electrische afscheidstournee’ een vervanger aangetrokken, maar het was toch niet hetzelfde. Als Parfitt “de dreun” aanzette, dan wist je ook zeker dat híj het was.
Hij leek eigenlijk snel over het afscheid van het podium heen. Meteen waren er plannen voor dat solo-album dat al decennia was uitgesteld. Ooit verschenen er tracks van die sessies als b-kanten van singles van In The Army Now, maar daar bleef het bij.
En nu gaat het er dus niet meer van komen. Een infectie werd hem vandaag fataal. Ik heb een kleine 100 albums en singles als herinnering, maar dat solo-album blijft toch een lege plek in het oeuvre.
2016 was écht geen goed jaar.