Rik Meijer is een Friese gitarist wiens cv leest als een who’s who van de betere Nederlandse rock: Erwin Java (met het Meijer/Java Project), Herman Brood, Harry Muskee, Rob Hoeke, Bert Heerink, Jan Akkerman, Tineke Schoemaker. Met Nico Outhuijse, drummer (De Kast) en producer (The New Shining, Kayak), nam hij zijn eerste echte soloalbum op.
De band wisselt per track, maar drummer Hans Eijkenaar (Kayak, Anouk), bassisten Michael van Schie (Candy Dulfer, Anouk) en toetsenist Ruben Mulder duiken het vaakst op. Verder is er een hele batterij vocalisten op het album te vinden, waaronder Martin van der Starre (vooral bekend uit het theater, o.a. Jesus Christ Superstar), Minke Adema, Cindy Oudshoorn (Kayak) en Dilana Smith. Natuurlijk is het gitaarwerk van Meijer belangrijk – en goed -, maar je hoort duidelijk dat het groepsresultaat belangrijker was dan Meijer’s ego.
Drie eigen tracks, en voor de rest een eclectische reeks covers van onder andere LeRoux, Stevie Nicks, Ten Years After, Dan Penn, Chuck Berry en de veel te onbekende Zweedse funkrocker Paulo Mendonça. Eclectisch, maar wel allemaal tracks die zich lenen voor bewerkingen ergens tussen bluesrock, funk en soul. ‘New Orleans rhythm and blues’ dekt voor een heel groot deel de lading. Die eigen tracks zijn twee door Adema gezongen tracks, I’m A Runner en Warface en de instrumental Bam! Compositorisch én qua uitvoeringen passen ze er prima tussen.
Give Me The Good Earth, een Gary Wright-bluesrocker doet mede door Van der Starre’s zang aan Paul Rodgers denken. Bij Freddie King’s Pack It Up zit zanger Cobus Prins (heel geslaagd) in Frankie Miller/Joe Cocker-modus. Ten Years Afters I’d Love To Change The World is hier vooral een lekker broeierige powerballad. En zo ga je vijftien tracks lang door sfeervolle rocktracks. De enige cover die afwijkt is een prachtige versie van Will Kimbrough’s Goodnight Moon, met akoestische gitaar van Meijer en zang van Adema. Maar omdat dat de laatste van zestien tracks is, is dat juist een mooie afsluiter van wat verder een aanzienlijk uitbundiger album is.
Veel covers en dan ook nog eens allerlei vocalisten, dat maakt het lastig om er een coherent geheel van te maken. Dat dat desondanks gelukt is, is een groot compliment aan Meijer en Outhuijse. En voor de geweldige keuze van muzikanten en vocalisten, natuurlijk. Het past iedere keer weer perfect. Het is daarmee geen verzameling songs geworden, het is een echt album.
Wat dit album vooral laat horen is hoeveel geweldige muzikanten we eigenlijk hebben in Nederland. Op een soloalbum, dat dan weer wel. Dat is ironisch, maar verder onbelangrijk. Hoeveel soloalbums zijn nou écht soloalbums? Meijer is hier de ceremoniemeester van een buitengewoon leuk feestje.
Rik Meijer website
Rik Meijer Bandcamppagina