Rise Against – Heineken Music Hall (Amsterdam) – 13/11/2014

Het is moeilijk te geloven dat het concert van Rise Against vanavond niet is uitverkocht. Aan de stampvolle zaal te zien, heeft er iemand waarschijnlijk de kaartjes verkeerd geteld. 
Geen Emily’s Army vanavond, maar The Swimmers, een stevige punk rock band die Rise Against speciaal hebben uitgenodigd om aan ons te laten horen. Zij groeten een vrijwel overvolle zaal die hoofdknikkend de muziek aan het waarderen is. Sommigen vragen zich af waar Emily’s Army dan wel is en wie dit dan wel niet zijn, maar na een paar seconden vertwijfeld kijken wordt de realiteit geaccepteerd en wordt er nog een biertje besteld. De muziek is prima, degelijke punk rock, te vergelijken met een stamppot. Prima te doen op zichzelf, maar uiteindelijk niet echt bijzonder.
Het is dan de beurt aan Pennywise om de zaal een beetje energie te geven. Deze oudgedienden vieren dit jaar alweer hun 25ste anniversary en soms zijn de komische gesprekken tussen de nummers een beetje ingestudeerd maar verder ontbreekt het deze heren niet aan enthousiasme. Zoals Rise Against zanger Tim McIlrath later zegt, ‘Zonder Pennywise was er geen Rise Against’ en al snel wordt duidelijk dat de band over de jaren veel goede nummers heeft verzameld. Uiteraard is het met Pennywise wachten geblazen tot het laatste nummer, het onbetwiste Bro Hymn, waardoor de hele zaal alvast losbarst voordat de headliner arriveert.
Rise Against heeft langzamerhand een wereldwijde fanbasis opgebouwd en dat is te zien vanavond. Het publiek bestaat uit jong en oud en de band laat dan ook nieuwe nummers horen net als de gouwe ouwe hits waardoor ze nu op dit podium kunnen staan. Het publiek gaat wild met random moshpits en gedans overal. Wat je dansen kan noemen, want de zaal staat op sommige plekken zo vol dat je nauwelijks je armen omhoog kan doen om te zwaaien. Het podium is versierd met de levensgrote letters RISE die oplichten in allerlei vrolijke kleurtjes zodat de lichtshow alleen maar indrukwekkend is. Na een knallende versie van Satellite is de zaal zodanig opgewarmd dat de band besluit om twee akoestische nummers te spelen. Aan de ene kant haalt dit een beetje de vaart uit de hele set, die hiervoor alleen maar aan het knallen was. Aan de andere kant maakt het de zaal ineens een stuk kleiner en intiemer en lijkt het alsof de zanger alleen jou toezingt.Het rauwe stemgeluid van zanger McIlrath is ook vanavond weer vol aanwezig maar verder is het geluid soms wat modderig en is het niet altijd duidelijk of de drummer nou een compleet ander nummer speelt of dat onze oren ons bedriegen.
Na een tijdje wordt het duidelijk hoeveel bekende melodieën Rise Against in hun nummers hebben, melodieën die zich permanent in je geheugen graveren, waar ze niet van zich laten horen tot het moment dat je een van hun nummers hoort en elk deuntje mee kan zingen. Dat is de kracht van Rise Against, naast hun politieke overtuigingen en activisme. Na een tweede keer op het podium te verschijnen voor superhits Make It Stop en ultieme afsluiter Savior heeft Rise Against deze avond feilloos afgerond. Hun grootste optreden in Nederland was een grandioos succes en deze band heeft na 7 albums (!) nog net zoveel energie en enthousiasme voor hun zaak als toen ze net begonnen, een bijzondere eigenschap waar andere bands die een routine opvoeren nog iets van kunnen leren.
Setlist:
1. Ready To Fall
2. Give It All
3. Re-Education (Through Labor)
4. Behind Closed Doors
5. Tragedy + Time
6. The Good Left Undone
7. Like The Angel
8. I Don’t Want To Be Here Anymore
9. Help Is On The Way
10. Chamber The Cartridge
11. Last Chance Blueprint
12. Prayer Of The Refugee
13. Alive And Well
14. Audience Of One
15. Satellite
16. People Live Here
17. Swing Life Away
18. Make It Stop (September’s Children)
19. Savior