Dit album past naadloos in de richting die de band een paar albums terug al heeft ingezet. Dat wil zeggen dat ook deze plaat bol staat van catchy punkrock met een bijna radiovriendelijk karakter.
Snelle nummers met goed verstaanbare vocalen en veel energie. Zo af en toe horen we een pareltje van een riffs, zoals de wat smerige, als hardrock klinkende openingsriff van Sudden Urge. Jammer genoeg verdrinken dat soort riffs in de sneltrein vorm van de nummers. De zang staat zo op de voorgrond dat het instrumentale deel nogal eens verdrinkt in de productie.
Nowhere Generation is zo ontzettend aanstekelijk is dat je al snel meegevoerd wordt en stilzitten moeilijk is. Niet vreemd dat dit dan ook de eerste single is geworden en het titelnummer van het album.
Andere hoogtepuntje is Broken Dreams Incorporated, dat ook een plaatsje verdiende op de DC Comics Dark Nights Death Metal Soundtrack. Ergens halverwege zit een stukje waar ongetwijfeld straks, als het weer kan, het halve festival terrein op staat te springen.
Op Forfeit gaat de voet van het gaspedaal. Deze punk ballad geeft Tim’s stem extra de kans om te schijnen. Het is die gevoelige kant die deze band onderscheid van veel andere punkrock bands. En natuurlijk tegelijk een reden dat ze weggezet worden als te commercieel.
Met deze nieuwe langspeler voegt Rise Against niets toe aan wat het ons eerder bracht, maar het zal de fans zeker niet teleurstellen.