Rising Insane – Nation

Bij een goed metalcorealbum hoor ik graag aanstekelijke en sterke melodieën waarin clean vocals de boventoon voeren, maar waar tussendoor een lekkere grunt voor de nodige zwaarte zorgt. Wanneer er tussendoor nog een paar flinke breakdowns het contrast en de groove voeden ben ik geheel in mijn nopjes. Ik word op het album Nation van het Bremense kwintet Rising Insane op mijn wenken bediend.
Het mag dan gaan om een debuutalbum. De elf composities op het album laten een volwassen geluid horen waarin alle, voor mijn benodigde, ingrediënten aanwezig zijn.
Het frisse geluid komt met opener Walking Blind meteen sterk binnen en het daaropvolgende This Is A Plague zorgen ervoor dat ik vrij ongeduldig de rest van het album ga beluisteren. This Is A Plague heeft namelijk die sterke melodie die goed blijft hangen in de refreinen, terwijl de coupletten krachtig en vol vaart het geheel aan elkaar lijmen.
Een element dat in Resistance voortgang krijgt en daarbij gevoed wordt door een sterke breakdown met een strakke grunt in de slipstream ervan. Dat verveelt me nooit, zeker niet wanneer in Thousand Pieces de breakdown gezegend is met een vervolg vol techno-elementen en een rap in gruntvorm er achteraan.
Het titelnummer is sowieso een compositie waarin de trein onverminderd snel doorjakkert en is via de video van Nation dé reden geweest dat ik heel nieuwsgierig was geworden naar het album.
Rising Insane laat echter horen dat zij niet een recht-toe-recht-aan doorsneemetalcoreband zijn. Echoes lijkt een nieuw kwalitatief stukje muziek te zijn, maar het rustige tussenstuk geeft net weer dat extra contrast/dimensie waardoor mijn adrenalinegehalte weer omhoog schiet naar een gelukzalig niveau. Helemaal verrassend komt Rising Insane met This Can’t Be Us waarin piano en zang een extreem gevoelig liefdesliedje neerzetten waarbij ze ondersteund worden door een akoestische gitaarbegeleiding en ‘hemelse’ vioolklanken. Een mooie compositie op een mooi moment zo op de helft van het album. De video die erbij hoort omvat dezelfde compositie maar dan in de metalcoreversie. Fraai en verrassend aspect van de band.
Gaandeweg het album bemerk ik dat ik met de afsluiter Running Wheel alweer aan het einde van het album ben gekomen en komt tot de conclusie dat ik me geen moment verveeld heb. De zang van Aaron Steineker is sterk, de gitaarpartijen zijn op de juiste manier verwerkt en Ulf Hedenkamp (bas) en Robert Kügling zorgen voor de juiste versnellingen en vaart in de composities.
Rising Insane mag dan schijnbaar zo uit de lucht komen vallen voor mij. Ze hebben me wel degelijk overtuigd met dit schijfje en laten horen dat jeugdig elan tot energieke en kwalitatieve composities kan leiden. Mijn metalcorehart klopt opgewonden verder wanneer ik het album nogmaals opzet.
https://www.youtube.com/watch?v=9fIA_edE4KQ