In al de jaren dat ik de metalcoreband Rising Insane inmiddels volg, is steeds duidelijker geworden hoe de band van een jonge energieke band zichzelf heeft ontwikkeld. Het geluid op Wildfires is een stap voorwaarts en laat horen dat de band zich verder ontwikkeld heeft na Afterglow uit 2021.
Dat betekent niet dat de elf nieuwe composities gezien kunnen worden als gezapige metalcorecomposities. Het jeugdige en energieke aspect in de muziek is nog altijd te vinden in het DNA van de band, maar het geheel klinkt nog beter in balans met de juiste contrasten op de juiste momenten.
Met de single Reign is Rising Insane op zoek gegaan naar de paden buiten de comfort zone. Tekstueel ligt de inspiratie in een gesprek met een fan die vertelde hoe hij jaren in een gevangenis leefde omdat hij zich niet uiten voor zijn seksuele geaardheid. Reign geeft dat zetje in de rug om je aan te moedigen om voor jezelf op te komen en te vieren wie je bent.
In Monster komt het volwassen karakter sterk naar voren. De band gaf de compositie een muzikaal vervolg op Reign. Daarmee heeft het geluid een aantrekkelijk karakter gekregen met een herkenbaar refrein dat het live wel gaat doen. De contrasten die ik gewend ben van Rising Insane, komen mooi tot zijn recht, maar krijgen een diepere betekenis in Lighthouse dat erop volgt. Nog meer volwassen en het spel met contrasten in het couplet en het refrein is sterk. Steeds wordt er vanuit het couplet mooi toegewerkt naar de krachtige uithalen in het refrein. Niet alleen muzikaal klinkt het allemaal rete-aantrekkelijk. Tekstueel is Rising Insane een handreiking naar iedereen die om zich heen kijkt en ziet hoe mensen wegkwijnen, alleen zijn, last hebben van depressies of de druk van buitenaf.
Het bewijst dat Rising Insane meer is dan een puberbandje. En het doet me geregeld zeer wanneer anderen de metalbands wegzetten als ‘herrie’ of ‘slecht’. Rising Insane bewijst, met vele andere bands, dat zij juist iets te vertellen hebben en zich zorgen maken over de geestelijke gezondheid van de omgeving. De nieuwe ‘ziekte’ in deze maatschappij waar haat en onvrede hoogtij vieren.
Malicious is een ‘ouwetje’. Het is een compositie die al langer op de plank lag, maar waar niets mee gebeurde omdat er 100 andere dingen waren om mee bezig te zijn. Dat is meteen ook de kern van deze compositie met de uiterst aanstekelijke beat. Op subtiele wijze wordt hier bezongen dat je dingen die je begint met een goed gevoel af moet maken, zodat je vrij en blij bent. Leuk is hier dat de clean vocals en de grunts naast elkaar, maar ook samen te horen zijn. Dat gevarieerde zangaanbod is wel kenmerkend voor Rising Insane. Ook in Bet On Me wordt er lustig gespeeld met zangstijlen en intensiteit. Er wordt fors gebruik gemaakt van stevige grunts en de clean vocals schuren daar in de veelzijdigheid vaak tegenaan.
Met Warning krijg ik qua geluidservaring een flashback naar Monster met de uithalen die ingezet worden. Klinkt allemaal lekker en aanstekelijk dat wel.
Het instrumentale Counting Regrets is een wat langer intro ten dienste van Carousel. Het was altijd al wel de wens van de band om dit te doen, maar het was er nog nooit van gekomen. Nu is het een opmaat naar Carousel. Carousel heeft ook langere tijd bestaan als instrumentale compositie. Dit had mede te maken met het feit dat zanger Aaron eigenlijk geen keuze kon maken tussen twee stukken tekst. Een tekst die weergeeft dat we geneigd zijn om steeds dezelfde fouten te maken totdat we echt besluiten om te veranderen. Dit uit zich in een stevig stuk muziek en zang die de gekweldheid lijkt te ademen. De zorgen die bezongen worden, krijgen zo meer diepte. Die gekwelheid (of in ieder geval het idee hiervan) horen we ook terug aan het einde van het album in Wildfires. Het is uptempo en heeft veel variatie. Hoewel de breakdowns op het album niet in grote getale aanwezig zijn, heeft Wildfires een stuk dat ernaar neigt.
Om het album te vervolmaken bedient Rising Insane zich in Burn van een aantrekkelijk mainstreamgeluid dat ergens doet denken aan Papa Roach en om het evenwicht te bewaren is The Door een prachtige mooie compositie die de term ballad wel mag dragen.
Wildfires is het vierde album van Rising Insane en de band laat horen dat zij zich verder ontwikkelen, grenzen opzoeken zonder daarbij de kern van hun geluid te verliezen. Een album dat steeds meer in je hoofd blijft zitten.