Rival Sons – Melkweg (Amsterdam) 10/11/2014

Het is de derde keer dat Rival Sons in de Amsterdamse Melkweg speelt en voor het eerst staat het bordje uitverkocht op de deur. Weliswaar stond de Amerikaanse groep in 2012 in The Max maar dat bleek toen toch nog een maatje te groot te zijn. Nu mogen ze het weer proberen in de oude zaal van de hoofdstedelijke poptempel waar de band net als het jaar daarvoor een overdonderend optreden gaf.
En overdonderend is ook het juiste woord voor wat Rival Sons ons deze avond voorschotelt. Gesteund door een hard maar fantastisch geluid geeft de band de enthousiaste aanwezigen een mooie bloemlezing van de vier albums die de heren tot nu toe gemaakt hebben. Het optreden wordt geopend met een dampende uitvoering van All over the road, afkomstig van het doorbraak album Pressure & time (2011) waarmee direct de toon is gezet. Als een sneltrein dendert de groep door met geweldige nummers als Electric man, Good luck en Pressure & time.
Zanger Jay Buchanan bewijst deze avond dat hij een van de beste rockzangers is van dit moment. Het is geen frontman die veel contact zoekt met het publiek maar er is daarentegen geen zanger die zo opgaat in de muziek als hij. Zijn hele ziel en zaligheid gooit hij in de strijd en hij zingt de sterren van de hemel. Het is een genot om naar te kijken en te luisteren. Dat geldt eveneens voor gitarist Scott Holiday. De man strooit met de mooiste riffs alsof het niks is, speelt alles met het grootste gemak en uiterst smaakvol en heeft een fenomenaal geluid. Op het podium wordt de band overigens bijgestaan door een toetsenist die de toch al prachtige sound voorziet van extra kleur waar nodig.
Hoogtepunten zijn het prachtige Manifest destiny part 1, Good things, het stampende Torture, Gypsy heart en het hartverscheurende Jordan, misschien wel het beste Rival Sons nummer. De climax van het optreden bewaren ze voor de toegift middels de geweldige single Open my eyes, afkomstig van het dit jaar verschenen album Great Western Valkyrie waarvoor de groep wederom lovende kritieken ontvangt. Toch komen de nummers van deze plaat op het podium veel beter tot hun recht. Als toetje krijgen we dan nog het wonderschone Face of light en het opzwepende Keep on swinging.
Een paar jaar geleden werd Rival Sons “de toekomst van de Rock ‘n’ Roll genoemd. Na dit heerlijke avondje heb ik daar inderdaad weer alle vertrouwen in. “Deze band is beter dan Led Zeppelin” hoor ik iemand na afloop zeggen. Dat gaat me iets te ver maar het zegt alles over de kwaliteit van Rival Sons en dit in alle opzichten formidabele optreden.