Riverside – Shrine Of New Generation Slaves (S.O.N.G.S.)

Na de vierde studiocd Anno Domini High Definition (met het acroniem ADHD) en de EP Memories In My Head, ter gelegenheid van het tienjarig bestand van Riverside, is het tijd voor Shrine Of New Generation Slaves (wederom met een acroniem: SONGS). De cd telt acht nummers en duurt ongeveer vijftig minuten. Zoals eigenlijk met alle cd’s van de band duurt het even om de muziek te doorgronden. Toch is S.O.N.G.S. voor mij een heel toegankelijke cd gebleken, zonder dat Riverside qua sound ver is afgedwaald van de eigen stijl van spelen.
Naarmate de nummers meer gingen leven, bleken de melancholische composities met de hypnotiserende stem van Mariusz Duda, me even te laten ontsnappen aan de new slavery van onze tijd. Centraal thema is het feit dat velen zo ongelukkig zijn in hun baan, dat er nergens tijd voor is en hoe velen eigenlijk slaven zijn van deze nieuwe tijd. En hoewel het geen nieuwe trilogie betreft, ligt het wel in het verlengde van het centrale thema in ADHD waar de fictieve personen in de nummers vinden dat de tijd té snel gaat.
De cd start vrij stevig met New Generation Slave. De eerste twee minuten bouwen door afwisselend de (vervormde) stem van Mariusz en de gitaar van Piotr de spanning goed op om daarna de registers open te trekken.
The Depth Of Self-Delusion start met een fraai intro waarbij de basgitaar van Mariusz het eerste succesje boekt. In de compositie lijkt Riverside meer te gaan naar het minimalistische, wellicht naar de art-rock.
Celebrity Touch heeft meer tempo en is een toegankelijk poprocknummer met rustige momenten en met een Mariusz die bijna een woord schreeuwt. Piotr krijgt ruim spel voor een gitaarsolo om daarna langzaam terug te keren naar een rustig einde. Na deze drie nummers sluipt er een soort monumentale rust en sereniteit in de muziek. En al gauw komen er vanzelf poetische teksten in mijn eigen hoofd. “Sitting on the riverside, raindrops falling like chords on my head, washing away the burden of life”.
Het relatieve korte (vier minuut elf) We Got Used To Us maakt de aanzet tot het door engelen bevolkte muzikale landschap. Voor het eerst op deze cd komt de jazzinvloed even naar voren.
Met Feel Like Falling ben ik overtuigend gevallen voor het geluid op S.O.N.G.S.. Piotr zet een drumritme neer dat als een rode draad hypnotiserend door het nummer loopt, al ware het een ware mantra. De rest er omheen klopt gewoon helemaal en ademt in alles kwaliteit.
En Riverside gaat maar door met wellicht het meest gevoelige nummer op de cd: Deprived (Irretrievably Lost Imagination). Een ideale plaat om bij weg te dromen. De jazzinvloeden zijn juist in dit nummer erg duidelijk aanwezig.
Escalator Shrine is het langste nummer met bijna dertien minuten. Het intro kent een minimum aan instrumenten. Langzaam loopt het over en een muzikaal stuk dat in de verte wat doet denken aan het geluid van Riders On The Storm van The Doors. Bij het naderen van de climax verstomt het geluid om middels een ritmewisseling tempo te maken waarbij het keyboardspel van Michal Lapaj de belangrijkste factor is. De meerwaarde van deze (relatief) jonge muzikant wordt onmiskenbaar duidelijk. Zijn voorliefde voor orgelmuziek komt naar voren en mede door het geluid en de voorliefde hiervoor lijkt het alsof Jon Lord gereïncarneerd is in de vingers van Michal. Na acht minuten komt een andere invloedsbron van de band naar voren. De sfeer van Pink Floyd wordt nagenoeg geëvenaard in dit gedeelte. Het nummer drijft voort op emotie en melodie en wanneer het nummer het einde nadert, kan ik niet geloven dat het al afgelopen is.
Slotnummer Coda tenslotte is de proloog en daarmee is de cd ook helemaal af.
Shrine Of New Generation Slaves is een prachtig exemplaar binnen de progrock en tevens voor mij het meest toegankelijke product van de band, waarmee een groter publiek aangesproken zou moeten worden. Riverside heeft het wederom voor elkaar gekregen om origineel te klinken, zonder de eigen stijl te verloochenen. Bijzonder om jezelf te vernieuwen en toch bij de kern te blijven. Het zou me verbazen wanneer S.O.N.G.S., reeds in januari, niet al tot het beste uit 2013 gerekend kan worden.