Een paar maanden geleden kon je Wreckage Vol. 2 al krijgen bij concerten van Robert Jon & The Wreck. Vroeg of laat zou het album wel via de eigen site te krijgen zijn, nam ik aan. Maar kijk nou, ineens verscheen het via KTBA Records, het label van Joe Bonamassa. Daarmee mag je er wel vanuit gaan dat Robert Jon & The Wreck – zeer verdiend – weer een flinke stap vooruit gaat maken.
De band weet het geluid in de studio al prima voor elkaar te krijgen, maar het is niettemin vooral een liveband. Wreckage Vol. 2 laat dat ook horen, met acht van de tien tracks live. Corona-live, zonder publiek. Het is een mix van oude en nieuwe songs en één cover.
Het album begint met twee nieuwe studiotracks, She’s A Fighter en Waiting For Your Man. Zoals we inmiddels gewend zijn ongelofelijk catchy rockers. Een paar maten en je zit het al mee te tikken. Daarna volg het livewerk, met onder andere de cover van een van mijn favoriete rootssongs, The Weight van The Band. Een song die van zichzelf een heel sterke groove heeft en mooie koortjes. Daarvoor ben je bij Robert Jon & The Wreck aan het goede adres en hoewel het een track is die al heel vaak gecoverd is – onder andere door Weezer en Little Feat -, is het een van de betere covers die ik ken. Niet per sé heel vernieuwend, maar wel met alle sterke punten van de song ten volle benut.
Opvallend is op dit album hoe klein het verschil tussen de studiotracks en de livetracks is. Wanneer je ze nog niet live hebt gezien tenminste. Live is de band ongelofelijk strak en in de studio weten ze juist de losheid te bewaren. Dat is het niet zo gek dat het uiteindelijk dicht bij elkaar uitkomt. Live kunnen ze op zijn tijd echter ook flink uitpakken met solo’s en jams en dat is ook hier te horen op bijvoorbeeld Cannonball en Witchcraft, hier negen respectievelijk tie minuten lang.
Deze band is in tien jaar gegroeid tot een hechte machine. Speciale vermelding voor de in 2017 aangetreden leadgitarist Henry James Schneekluth, die continu in extase lijkt over zijn eigen, inderdaad heerlijke gitaarspel. De muzikale kwaliteiten van de heren zijn al meer anderen opgevallen. Joe Bonamassa dus, die na een uitnodiging op een van de bluescruises nu ook hun platenbaas is, maar ook Toto, dat eerder dit jaar toetsenist Steve Maggiora meenam voor een tour.
Wreckage Vol. 2 is weer een opstapje naar wat wel eens een lange en succesvolle carrière zou kunnen worden. Ik ben in elk geval al een tijdje overtuigd.
Robert Jon & The Wreck website