De Ossenaar is niet alleen bekend in zijn eigen woonplaats. Bezoekers komen vanuit het gehele land naar de Groene Engel in Oss om deze show bij te wonen. Om zoveel mogelijk fans van zijn muziek te kunnen laten genieten geeft de zanger vanavond twee uitverkochte optredens in de zaal, waarbij al snel duidelijk wordt dat sommige fans deze mogelijkheid aangrijpen om zelfs beide shows mee te pakken. Het speeloppervlak is mooi aangekleed, de lichten doven en onder luid gejuich geeft Robin acte de présence.
Het is muisstil in de zaal als Robin Borneman vanavond aftrapt met Black Soul Choir, een cover van 16 Horsepower. De zanger houdt van duistere grauwe muziek en deze voorliefde heeft hij ook weten om te buigen in zijn eigen composities, die inmiddels al op een aantal eigen uitgebrachte albums te horen zijn. Normaliter staat Robin met een flinke band op het podium, maar ook in zijn eentje weet hij zijn mannetje wel te staan. Het publiek hangt aan zijn lippen en luistert naar wat hij allemaal te vertellen heeft. Even lijkt de Ossenaar nog wat zenuwachtig, het is tenslotte zijn eerste echte optreden in een concertzaal sinds het uitbreken van het Corona-virus, maar al snel blijkt hij gewend aan de setting van de zaal.
Aangezien de speeltijd per set vanavond beperkt is moet hij de praatjes kort houden, vooral omdat de gedreven artiest juist veel nummers wil spelen. Robin heeft in deze periode niet stil gezeten en trakteert het publiek op Andy, één van zijn nieuwe nog niet uitgebrachte nummers. Naast zijn eigen materiaal prijken er vanavond nog een aantal covers op zijn setlist. De zanger heeft onlangs een nieuwe gitaar aan zijn collectie toegevoegd en de sound van dit instrument blijkt schitterend bij Chris Isaak’s Wicked Game te passen. Zachtjes neuriet en zingt het publiek in de zaal met hem mee. Stilletjes genieten de bezoekers van het optreden van deze rasartiest, die onlangs nog een album uitbracht met daarop een verzameling van oude liedjes die niet eerder zijn verschenen. Binnen no-time lukt het hem vanavond om met het vertolken van “oudje”Still iedereen kippenvel te doen bezorgen.
Robin Borneman grijpt dan ook de bezoekers graag bij de strot en betovert hen met zijn mooie stemgeluid en sterke performance. Het is dan ook niet voor niets dat zijn vertolking van Tom Waits’ Blue Valentines hem een plekje opleverde bij de Trans-Siberian Orchestra, waarmee de Ossenaar in het najaar normaliter een paar maanden mee op pad is. De zanger kan groots en rauw uithalen op deze track, wat hij vervolgens nogmaals doet op het afsluitende Awake. Wie gedurende de show nog niet is geraakt de kunsten van deze performer gaat in het toegift alsnog voor de bijl. Spirit Bird, een cover van Xavier Rudd zorgt ervoor dat de haartjes op de arm wederom een keer overeind komen staan. De zanger geeft werkelijk alles en menigeen vraagt zich dan ook snel af of deze versie niet simpelweg beter is dan het origineel.
Het publiek heeft vanavond mogen genieten van een magische avond en zal met een meer dan tevreden gevoel huiswaarts keren. Lang blijven hangen is er vanavond niet bij, de volgende groep fans hebben zich inmiddels gemeld aan de ingang van de Groene Engel om te mogen genieten van een zanger in topvorm. Stiekem zouden we dolgraag bij deze rij aansluiten, wat een avond, wat een artiest!
Foto door Willem Melssen