Ten eerste lijkt de Flower Kings cirkel weer rond. Immers, begon de zegetocht door de progwereld van de Zweedse bloemenkoningen in 1994 niet met Roine Stolt’s (derde) solo-album The Flower King? Ten tweede lijkt het de zoveelste sneer richting mede- (of is het ex-?) bandlid Tomas Bodin. De flamboyante toetsenist had indirect al moeten vernemen dat hij niet meeging op ‘The Flower Kings Revisited Tour’, samen met Spock’s Beard, ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van label InsideOut Music. Terwijl maatjes Hasse Fröberg en Jonas Reingold wel werden uitgenodigd. Tel daarbij dat op Manifesto Of An Alchemist niet de de naam van Tomas Bodin prijkt als toetsenist, maar die van Max Lorentz en Zach Kamins. Naast die van broer en basgitarist Michael Stolt en Hasse Fröberg (in de credits onder zijn eigen naam Hans), die beiden meewerkten aan The Flower King .
Roine Stolt houdt de teugels duidelijk stevig in handen. En is Manifesto Of An Alchemist niets meer of minder dan de dekmantel voor een nieuw album van The Flower Kings. Of moet ik spreken van The Flower Emperors?
Roine Stolt, de naam typ ik nu al voor de vijfde keer, heeft natuurlijk wel een beetje recht van spreken. De activiteit en productiviteit van de man, die als tiener debuteerde in Zweedse proglegende Kaipa, kent vrijwel geen gelijke. Of het moeten Steven Wilson en Neal Morse zijn. Naast Kaipa (verschillende periodes) en The Flower Kings acteerde de gitarist/zanger ook op albums van Transatlantic, Agents Of Mercy, Kaipa Di Capio, Circus Brimstone, 3rd World Electric en recentelijk The Sea Within. Aan die laatste hield hij de samenwerking over met drummer Marco Minnemann. Een drummer die mij qua techniek doet denken aan (voormalig) Flower Kings-drummers Thomas Lehrmann en Zoltan Csörsz.
Na deze vrij uitvoerige inleiding wil de lezer annex luisteraar natuurlijk ook weten wat dit muzikale manifest inhoudelijk te bieden heeft. Goed lezer van het bovenstaande zal duidelijk zijn dat ik daar vrij kort over kan zijn. Ik ga dan ook niet uitvoerig op de individuele nummers in. En eigen mij voor deze keer het recht toe me te beperken tot een paar feiten (klachten kunt u sturen naar reactie at rockportaal dot nl.
Manifesto Of An Alchemist telt tien composities met een speelduur van Flower Kings-achtige proportie, ofwel 70 minuten. Daarbij moet de eerste anderhalve minuut, zijnde Rainsong, als intro worden beschouwd van Lost In America. Een nummer wat niet alleen ruikt naar The Flower Kings, maar 100% zo klinkt. Muzikaal gezien horen we verder uiteraard naast het overbekende geluid van The Flower Kings (ik typ de bandnaam nu al voor de zesde keer) ook Transatlantic, Agents Of Mercy, The Sea Within en een pietsie Kaipa. Maar vooral veel, heel veel Roine Stolt. Het album viert simpelweg alle stijlen die de man in zijn carrière heeft gespeeld en bands waar hij deel van uitmaakte. Met ruim twaalf minuten is High Road het langste nummer. De overige nummers moeten het doen met vier tot een krappe tien minuten. Saillant detail en een kleine opsteker voor Tomas Bodin is dat hij wordt vervangen door twee toetsenisten. Eentje die de lekkere partijen op het Hammond B3 orgel voor rekening neemt (Max Lorentz). En eentje die fijn tekeer mag gaan op Moog synthesizers (Zach Kamins).
Mijn conclusie is dat Manifesto Of An Alchemist een nieuw album is van The Flower Kings, maar dan in een gewijzigde bezetting. Maar zeker niet het beste album. Dan gun ik The Flower King van Roine Stolt nog enkele luisterbeurten. Want dat was natuurlijk het nulde album van, ik krijg het mijn toetsenbord haast niet uit, The Flower Kings.