Uit een stoffig hoekje van mijn bovenkamer popte een herinnering op die te maken had met Metallica. En inderdaad, een korte zoektocht bracht de herinnering boven. Ron Coolen was de Metallica-fan uit Rosmalen die in 1983, op 17-jarige leeftijd, een brief aan Metallica schreef (zo ging dat in die tijd). Daarna hoorde hij nooit meer iets. Totdat hij in 2016 via Facebook een reactie ontving van een Belgische Metallica-fan. Die vroeg of hij wel wist dat zijn brief stond afgedrukt in het fotoboek bij de boxset Kill ‘Em All. Een grappige anekdote die destijds het nieuws haalde. Ik hoop voor Ron Coolen dat zijn album Rise ook het nieuws haalt. Maar dan sneller.
Ron Coolen werd al op jonge leeftijd geïnspireerd door AC/DC, Van Halen, Lamb Of God, Arch Enemy en aanverwante zware jongens. Tot zijn favoriete gitaristen horen Eddie van Halen, Jason Becker, Vinnie Moore, Yngwie Malmsteen en Steve Lukather. De wens om ooit zelf een album uit te brengen gaat met Rise nu in vervulling. En hoe! Maar liefst 12 gastmuzikanten van internationaal topniveau wist hij te strikken voor zijn album. Het zijn George Lynch, Keith St. John, Christopher Amott, Göran Edman, Stéphan Forté, Joey Concepcion, Thorsten Koehne, Chris Clancy, Johannes Persson, Daniël Verberk, Steve Lamb en Sam Walters. Met het netwerk van de Brabantse gitarist zit het duidelijk wel snor.
Het album opent met het als single uitgebrachte Big Devil Data. Daarop hoor je zanger Keith St. John (Burning Rain, Lynch Mob, Kingdom Come, Montrose) en een vlijmscherpe gitaarsolo van Thorsten Koehne (Eden’s Curse). Het nummer is de opmaat voor nog een paar nummers die je kunt rangschikken als klassieke heavy metal. Ze worden ook gezongen door een prima zingende Keith St. John. Liefhebbers van de luchtgitaar kunnen dat ding uit het stof blazen en ouderwets los gaan op White Summer. Maar ook op Too Late To Surrender, wat gaat over de schietpartij in Las Vegas op 1 oktober 2017. In de spannende intro horen we het statement van Donald Trump. Sin City (met gitaarwerk van George Lynch) gaat richting bluesrock, waarna Gotta Shoot Your Devils Down weer teruggrijpt op hardrock versus heavy metal. Hier horen we Ron Coolen zelf ook prima soleren.
Het korte instrumentale Ashes To Ashes, met toetsen en gitaar gespeeld door Ron Coolen, is de ommekeer op het album. Paradise, ook weer met Keith St. John als zanger, is een zalige gevarieerde hardrocker met invloeden van Whitesnake. Dan slaat met Kill Kill Kill de sfeer goed om. Met de microfoon in handen van Sam Walters (Driven Mad) wordt een portie trashmetal a la Annihilator over je heen gestort. Het korte titelnummer Rise is wederom instrumentaal en volledig van de hand van Ron Coolen. De navolgende nummers Stories en From Your Mouth worden gezongen door Chris Clancy (Wearing Scars). Je hoort hier een scala aan growls en grunts.
Het album sluit af met Selfishness. Persoonlijk vind ik dit een van de beste nummers. Niet in het minst omdat het wordt gezongen door een van mijn favoriete rockzangers Göran Edman (Vindictiv, Brazen Abbot, John Norum, Madison, Karmakanic, Street Talk, Kharma, Crossfade, Signum Regis, Yngwie Malmsteen).
Aan Rise zit nog een vermeldenswaardig aspect. Voor ieder exemplaar dat wordt verkocht, doneert Ron Coolen 1 dollar aan Jason Becker. Zoals wellicht bekend lijdt deze eens zeer vermaarde gitarist aan de slopende ziekte ALS. De inmiddels volledig verlamde Jason Becker is sinds 1991 een enorme inspirator voor Ron Coolen. Dit aspect alleen al moet een trigger zijn dit veelzijdige gitaar georiënteerde metal album aan te schaffen.