De Belgische fastcoreband Röt Stewart stond eerder deze maand nog als support van Napalm Death in de Muziekgieterij in Maastricht. Niet slecht voor een bandje dat nog maar twee jaar bestaat. Ze zijn na een demo, een live-demo (beide op cassette) en een split-album met Freddie And The Vangrails (op 7″ vinyl) eindelijk toe aan hun officiële debuutalbum.
Wat meteen opvalt bij 3 Tattoos & A Road Tax Bill is dat op dit album zowat alle songs van de demotape uit 2022 hernomen worden, zonder de twee covers dan. Verk, Shitty City, Digital Masturbation en Fucking Shoe zijn dan ook al parate kennis voor al wie deze band al minstens twee keer aan het werk zag. De ‘oude’ tracks aanvullen doen ze niet met tracks van het splitalbum, wel met recenter werk. Daarvan blijven vooral Fuck That Weak Shit, Funky Fungus en Play Faster hangen.
Röt Stewart brengt zijn hardcore hard, snel en kort. De 14 tracks van dit album nemen alles samen nauwelijks een kwartier in beslag. Met een totale speelduur van 1 minuut en 32 seconden is Shitty Citty de langste track van dit album. Voor P.M.A. hebben de Stewarts dan weer niet langer dan 13 seconden nodig. Dat de songs kort zijn, wil niet zeggen dat de band er geen tijd en energie in steekt. De intro’s zijn stuk voor stuk heel degelijk en de lyrics gaan (meestal toch) over relatief ernstige onderwerpen. Enig puntje van kritiek: we missen de grove korrel die we in de demo’s en op de concerten horen. Voor deze band klinkt het album misschien net iets te gepolijst.
Geheel in de stijl van deze band willen we deze review wel geen zin langer maken dan nodig: 3 Tattoos & A Road Tax Bill is een leuk album voor wie zijn hardcore en punk snel kan verteren.