Vanavond staat poppodium P60 in Amstelveen in het teken van EBM en dark electro. We verwelkomen 3 bands uit Duitsland, die dit type muziek maken. Dit genre is bij onze oosterburen veel populairder dan bij ons. Met het verdwijnen van zo’n beetje het enige jaarlijkse gothic festival dat we hadden in Nederland, Summer Darkness in Utrecht, lijkt de aandacht voor dit genre muziek, en zodoende ook de bekendheid hieromtrent, een stuk te zijn verminderd. Persoonlijk vind ik dit erg jammer, want er zit een hoop moois tussen. Ik denk eigenlijk wel dat liefhebbers van de muziek van bijvoorbeeld Tiësto en Armin van Buuren dit best wel zouden kunnen waarderen. Ik ben in ieder geval blij dat P60 het lef heeft om gewoon eens zo’n EBM avond te organiseren. Wanneer ik de zaal binnen loop is het, zoals ik wel had verwacht, niet heel druk en ik merk dat een aanzienlijk deel van het publiek uit Duitsland komt.
De eerste support-act van de avond is Future Lied To Us. Deze dark electro/synthpop band zelf is nog vrij nieuw, en is ontstaan in maart 2016. Echter, deze band bestaat uit bandleden die al aardig wat ervaring hebben. Het is niet zo gek dat de band er vanavond bij is, want één van de bandleden is Krischan Wesenberg, die de helft van het duo van Rotersand vormt. Een ander bandlid is zanger/producer Thomas Lesczenski, die de drijvende kracht achter de band [:SITD:] vormt en vanavond ook met [:SITD:] als tweede support act optreedt. Het derde bandlid is Vasi Vallis, bekend van Frozen Plasma en Reaper. In dit bijzondere team staan Krischan en Vasi achter de mengtafels en de laptop en verzorgen de synths en de pompende beats. Het is te zien dat ze er onderling lol in hebben. Thomas betreedt dan het podium en verzorgt de zang. Hij heeft een wat donkere, melancholische stem die goed past bij het donkere synth geluid van de muziek. Hij komt alleen wat statisch over. Wellicht komt dit doordat hij er niet aan gewend is om de hele show op de voorgrond te staan. Na een half uurtje is de band alweer door zijn set heen.
Na een kwartiertje pauze verschijnen achter op een groot scherm de tekens [:SITD:]. Ze vormen de afkorting voor “Shadows In The Dark”. Thomas laat zich weer zien op het podium. Hij staat nu alleen een beetje in het donker achterin, achter een keyboard en leidt hierop zijn set in. Even later komt zanger Carsten Jacek op. Deze band heeft een iets agressievere en donkerdere stijl dan Future Lied To Us maar klinkt nog steeds heel toegankelijk en is uiterst melodieus en dansbaar. Ik merk dat het publiek nu pas echt op gang komt. De voeten gaan van de vloer en de handen gaan wat vaker de lucht in. Echt zingen kan Carsten niet en hij declameert zijn teksten meer op een grunt- en fluister-achtige wijze, op zo’n manier dat het publiek de teksten krachtig mee-articuleert met de vuisten in de lucht. De teksten zijn in het Engels en in het Duits. Thomas verzorgt zo nu en dan een cleane achtergrondzang. Carsten is een echte entertainer. Hij maakt veel contact met het publiek, en komt veel naar voren om mensen zo recht mogelijk in de ogen aan te kunnen kijken, op het randje van het podium. De techniek blijkt niet helemaal perfect in orde, want soms moet er even van microfoon worden gewisseld.
En dan is het tijd voor de band Rotersand. Mijn eerste kennismaking met deze band was op het Duitse gothic festival M’Era Luna in 2004 waar zij live optraden. Op de verzamel-cd van het festival stond het nummer Electronic World Transmission, van hun debuut-cd “Truth Is Fanatic”, waar ik aardig van onder de indruk was. De donkere melodieën, de pompende ritmes in combinatie met wat zwoel en mysterieus gezongen teksten spraken me erg aan. Inmiddels heeft Rotersand een nieuwe cd uit, “Capitalism TM” en ben benieuwd wat daarvan gespeeld gaat worden. Krischan neemt plaats achter de mengtafel en vrij verrassend genoeg klinkt er een nummer van het debuutalbum door de speakers, en wel Merging Oceans . Dan betreedt de charismatische zanger Rascal Nikov het podium. Hij ziet er een beetje futuristisch uit met zijn kale hoofd, opgemaakte ogen en glimmende donkere kleding. Hij is goed bij stem, is energiek en met zijn bewegingen weet hij het publiek aardig op te zwepen. Hij maakt veelvuldig contact met de mensen voor hem en schenkt aandacht aan een jongen van een jaar of 11 die hier samen met zijn ouders is. Het is aan het jochie te zien dat hij de muziek van Rotersand ook leuk vindt en mag heel eventjes het podium op. De manier om EBM levend te houden is om het door te geven aan de volgende generatie, zegt Rascal lachend. Er wordt ook nieuw materiaal gespeeld, zoals de nummers It’s About Us, Disagree, Torn Realities en Welcome Home. Er zitten wat maatschappijkritische nummers met een politieke inslag tussen en Rascal kan het ook niet laten om president Trump even op de hak te nemen. Zo nu en dan gebruikt de band visuals om de nummers te ondersteunen. Het is niet alleen maar elektro wat de klok slaat. Bij enkele nummers pakt Rascal een akoestische of een elektrische gitaar erbij en grapt tegen het publiek: WTF gebeurt er nu? Échte instrumenten bij een electro show, dat mág toch niet! Een topgitarist is hij niet, en produceert geen indrukwekkende gitaarsolo’s maar speelt wat simpele refreintjes ter begeleiding. Voor de afwisseling is dit wel leuk. Hij springt een keer van het podium af en strooit speciale Rotersand One Dollar Bills rond in het publiek. De band komt vervolgens terug voor een toegift en Rascal komt op met een masker en een indianentooi op. Daarna vraagt hij het publiek welk nummer ze willen horen. Al snel klinkt Come Undone uit de zaal. Het nummer begint als een ballad en na enkele minuten schreeuwt Krischan “Explosion!” en dreunen er weer vette beats uit de speakers. Ze beginnen en eindigen de set met een nummer van hun debuutalbum. Exterminate Annihilate Destroy, dat het erg goed doet tijdens live concerten, schalt tenslotte door de speakers. Ook Krischan loopt uiteindelijk vanachter zijn mengtafels naar voren om contact te kunnen maken met het publiek. Met zo’n anderhalf uur speeltijd is het optreden alweer voorbij. Het publiek is erg enthousiast en een daverend applaus volgt.