Dat resulteert in über-zware gutturale vocalen (behalve de songtitels heb je helemaal het raden naar de lyrics), moderne slammetal (rauw en hondsbrutaal) met af en toe hints van deathcore en technische deathmetal. Vooral de gitaarpartijen zijn bij momenten subliem. Niet te ingewikkeld en meestal ten dienste van de groove of melodie. De drums zijn degelijk maar weinig verrassend en soms zakt het tempo wat te veel in.
De zes tracks maken samen 35 minuten vol. De mix was in de handen van Wilson Ng (Virulence Of Misconduct, Defenestration, Klysma, Facelift Deformation, …). De beste tracks staan aan het begin en aan het einde: Awakening Of The Royal Bloodline en Blood Feud Of The Three Houses. Al zit er nu ook weer niet zoveel kwaliteitsverschil tussen de tracks.
Feyen heeft in al zijn bandprojecten en andere samenwerkingen al getoond dat hij in slam tot de top behoort. Met Royal Infanticide blinkt zijn kroon wat harder.