Humor en rock/metal is vaak een moeilijke combinatie. Je hebt de onderbroekenlol van The Evil Pony’s, de parodieën van Steel Panther en Nanowar of Steel, het bijtende sarcasme van The Darkness, … Royal Republic zit op het spoor van de ironie en dat is de moeilijkste vorm van humor, omdat die meer bestand moet zijn tegen herhaling dan de meeste andere soorten humor.
Op hun nieuwe album LoveCop kijkt de Zweedse band door zijn eigen plastic zonnebril naar de jaren ’80, met veel gezonde interesse en met veel ironie. De hoes geeft al wat weg. Zanger Adam en de andere bandleden staan daar centraal met een soort pornosnor uit die periode voor Adam en vooral met jassen die geleend lijken van Rob Halford van Judas Priest of anders van dat ene bandlid van The Village People (Lee Mouton). Daarbij speelt Royal Republic met een paar gedachten.
In de jaren ’80 dacht ‘de wereld’ nog gewoon in liefde en romantiek tussen man en vrouw als een universeel vaststaand gegeven. Mensen wisten al wel dat er daarbuiten nog veel meer aan de hand was, maar in films en in disco, rock en metal ging het schijnbaar altijd over man/vrouw-relaties. Woke was nog ver weg.
Alleen door met dat lederen jasje op de albumcover te staan, doorprikt Royal Republic die mythe uit de jaren ’80. The Village People waren behalve een heel populaire disco-act natuurlijk de meest aanwezige ambassadeurs van de gay-scene en Rob Halford zou zich pas in 1998 outen, lang nadat hij met zijn op SM-geïnspireerde look een deel van de metal-scene op sleeptouw had genomen inzake styling. Denk ook aan de dubbele moraal toendertijd van Elton John. Zijn Nikita werd dankzij een leuke video ‘omgebogen’ naar een ietwat macho hetero-verhaal, terwijl Nikita gewoon een mannelijke voornaam is. Dat ‘dubbele’ zat in die periode wel vaker in de disco en rock, onder meer bij Sylvester, David Bowie, Queen, Lou Reed, … Het brede publiek had het niet altijd door, maar iedereen was wie hij wilde zijn. Ook toen al.
Met dergelijke dubbele moraal speelt Royal Republic ook in de lyrics op LoveCop: er zijn heel wat interpretaties voor elke zin en elk refrein. En heel leuk: ze hanteren daarbij ook opvallend het cliché-taalgebruik van de disco en rock van de jaren ’80. Alsof ze die lyrics al 40 jaar in een kluis bewaard hebben. Inzake innovatie zijn ze dus gestopt bij de laser van LazerLove.
Ook muzikaal grijpen ze heel hard terug naar de jaren ’80 en schamen ze zich daar absoluut niet voor. Royal Republic stapelt stronteigenwijs de muzikale clichés uit disco, funk en power-rock op elkaar in overtreffende trappen. Als vingerwijzing naar de heavy metal van die tijd hebben een paar intro’s en fragmenten een cheesy Knuffelrock-sound meegekregen. Als om te zeggen: daar houden we die generatie voor altijd verantwoordelijk voor, maar ergens houden we er ook wel van. Ook de eenvoudige ritmes en songstructuren en de refreinen die je meteen kan meezingen van de disco en het overdreven muzikale drama van de funk worden hier heel erg uitvergroot.
Songtitels als Boots, Freakshow, Electra en LoveCop hadden zo op British Steel, Screaming for Vengeance of (nog meer) Point of Entry van Judas Priest kunnen staan. Love Somebody en Sha-La-La-Lady zijn dan weer onvervalst campy Hot Choclate-disco-style. Zo stevig als bij Judas Priest worden de gitaren niet op dit album, maar deze potige rock is wel zo dansbaar als disco en zo hitsig als de funk van Rick James.
In het muzikale heeft deze Zweedse band echt heel veel tijd en moeite gestoken. Het is pas na een paar luisterbeurten dat het begint op te vallen hoe ‘over the top’ dit album eigenlijk wel is. Want andere bands hebben inmiddels ook al de jaren ’80 leeggeroofd inzake coole riffs en catchy tunes en dus moet je soms nog wat verder gaan als je een statement wil maken.
Maar of dit nu helemaal het door de band vooraf bepaalde concept is voor LoveCop, daar hebben we voorlopig het raden naar. Daarvoor moeten we wachten op de interviews. Maar ondertussen hebben we met deze LoveCop wel een bijzonder leuk album met een super-productie. Denk het concept weg en je hebt nog steeds een bijzonder aangenaam, energiek en stevig rockend album dat muzikaal in alles het beste van de jaren ’80 naar boven brengt. Zo goed hebben ze ze in de jaren ’80 zelfs niet gemaakt.
Mijn persoonlijke top 3 van LoveCop is LoveCop, LazerLove en Electra. Mensen met nostalgie naar de aerobic-video’s van Olivia-Newton John en die wel van een grapje houden, moeten zeker eens de video’s bij dit album checken! En ik kan al niet wachten om dit album op een podium tot leven te zien komen. Op 6 en 7 december staat Royal Republic in De Melkweg in Amsterdam.