Al lijken ze bij Rumahoy zelf nog niet helemaal overtuigd van hun verhaal. Op foto’s en in video’s verbergen de bandleden zich achter een soort skimutsen. Een referentie naar het gebruik ervan door bankovervallers als het moderne equivalent van de piraat of een teken van schaamte mochten hun piratenfratsen niet aanslaan?
Het is moeilijk te voorspellen of Rumahoy zal aanslaan. Slechts weinigen hadden voorspeld dat Running Wild of Alestorm zo massaal zouden omarmd worden door de metalcommunity. Heeft Rumahoy dezelfde kaarten op de hand? De voorlopig anonieme zanger van Rumahoy haalt alvast niet het niveau van Rolf Kasparek of Christopher Bowes. Ook lijkt de band een goede songschrijver te missen, zowel muzikaal als voor de teksten. Qua sfeer en joligheid zit het dan weer wel goed. Die sfeer komt dan wel hoofdzakelijk van halve grappen en via de synths, terwijl de band geen toetsenist in de rangen heeft. Maar dat is tegenwoordig eerder regel dan uitzondering. En fans van piratemetal kunnen wel wat hebben.
Op hun album The Triumph Of Piracy kunnen die van Rumahoy niet over de hele lijn overtuigen. De beste songs zijn die waarin ze de pirate-lyrics koppelen aan folkmetal, zoals op Forest Party en Quest For Heritage. Als ze meer de speedy richting van Swashbuckle opgaan, zoals in Kill The Trolls, lijkt het allemaal wat geforceerd. De dronkemansballad Netflix And Yarr zal best wel grappig bedoeld zijn, meer dan een grimas levert dat niet op. Het is ook het bewijs dat je zelfs met een grunt nog behoorlijk vals kan zingen. Dat wordt in die track goedgemaakt door een degelijke, maar ook niet echt wereldschokkende gitaarsolo.
Pirateship heeft een tenenkrullende electro-intro en drijft op een dance-beat. Om de kitsch compleet te maken, gooien deze Amerikanen hier ook nog wat Duitstalige lyrics tussen het Engels (Das ist mein pirateship). Als slechte smaak een toelatingsvoorwaarde is om piratemetal te maken, is Rumahoy met vlag en wimpel geslaagd.
Op de afsluitende track Triumph Of Piracy komt misschien de ware aard van deze band bovendrijven. Na de niet onaardige reguliere song volgt nog een ‘outro’ van verschillende minuten die ons leert dat alvast de gitarist zijn ei beter kwijt kan in klassieke heavymetal dan in folkmetal.
The Triumph Of Piracy is geen echt slecht album en heeft voldoende momenten dat de vrolijke, rebelse sfeer heel raak neergezet wordt, maar misschien moeten we toch vooral op het groeipotentieel wijzen. Ook Alestorm is pas vanaf pakweg het derde album voluit gegaan voor degelijke composities en lyrics. Zo ver staat Rumahoy nog niet, maar op een festival – bij voorkeur na een paar biertjes – zullen ze voor minstens zoveel leuke momenten zorgen.