Rumer – Nashville Tears

Het vijfde album van deze Britse zangeres bevat vijftien van de fijnste composities van  Hugh Prestwood, een man met veel aanzien onder zijn collega’s.
Vijftien country nummers uit de catalogus van Prestwood, sommige zijn nu voor de eerste keer opgenomen. De nummers zijn één voor één verhalen met onderwerpen over hartsgeheimen, intieme geheimen maar ook realistische en romantische verhalen. In het Zuidelijke deel van de Verenigde Staten spreekt men over song-catchers, personen die een haast spirituele band met de muziek of cultuur heeft, de belangrijkste nummers verzamelt, bewaart en verspreidt om te zorgen dat ze opgenomen worden in de overlevering. Rumer is zo’n zangeres.
Rumer woont al verscheidene jaren in Arkansas en na de bevalling van haar eerste kind is ze enige tijd weggeweest uit de openbaarheid. Haar debuut uit 2010 Seasons Of My Soul behaalde platina in Engeland en Ierland en ze won een prestigieuze MOJO Award. Nu, op het nieuwe album laat ze hele andere kant zien. Haar grootste en oudste wens was altijd om de meest droevige nummers onder de verdrietige nummers te vinden en te bundelen. Het resultaat werd Nashville Tears.
Het zoeken ging niet voorspoedig, maar toen ze het nummer Oklahoma Stray hoorde van Hugh Prestwood wist ze dat ze zijn nummers zou gaan gebruiken. Het nummer staat uiteraard ook op het album, een nummer over een kat die zo mishandeld is dat hij volledig mensenschuw is geworden. Nadat ze inzage had gekregen in het oeuvre van Prestwood kwam ze er achter dat vooraanstaande zangeressen als Alison Krauss, Trisha Yearwood en Judy Collins ook gevallen waren voor de nummers van Prestwood.
Naast onbekend werk staan er ook prijsnummers op het album zoals That’s That (Michael Johnson), Ghost In This House (Shenandoah, Krauss) en The Song Remembers When (Yearwood).  De nummers krijgen allemaal een nieuw jasje, het is country en toch weer niet. Rumer zorgt voor een creatieve vernieuwing in het genre. En dat maakt het album extra aantrekkelijk. Het is een album geworden om heerlijk bij weg te dromen. En het hoogtepunt? Ik vind dat dat Ghost In This House is, of misschien toch Deep Summer In The Deep South? Ach, luister zelf maar.