Traditionele jaren tachtig sleazy hardrock in een hedendaags jasje. Het Finse Rust n’ Rage weet duidelijk waar de mosterd vandaan komt. Een vleugje Bon Jovi hier (Ghost Town) en een vleugje Europe daar (One For The Road). Gelukkig weet de band het kopiegedrag in die mate te beperken dat het niet teveel van hetzelfde wordt. De invloeden zijn echter wel overduidelijk. Daar is op zich niks mis mee als je als band verder goede muziek brengt. Dat levert op zich geen probleem op. Zeker de eerste drie nummers gaan erin als zoete hairmetal koek. Het vierde nummer, The Future Is For The Strong, start goed, maar in het tweede deel laat vooral de zanger horen beperkt te zijn in zijn hoge(re) uithalen. Bij Heartbraker en een aantal andere nummers herhaalt zich dit probleem. Verder is One For The Road vooral een compromisloze ode aan de jaren tachtig sleaze en hairmetal. Dat doet de band met verve. Zonder dat het overigens een hoogstaand album is. Dat zal de band waarschijnlijk weinig uitmaken. Zij zitten er duidelijk in voor de muziek en leefstijl die erbij horen. Voor liefhebbers van de genoemde hardrock stroming is One For The Road een fijn uitstapje naar vroeger. Inclusief de voorspelbare meezing refreinen en de bekende gitaarposes. Er is niks mis met escapisme en dat laat Rust n’ Rage in alle toonaarden horen.
Rust n’Rage facebook