Maar zoals het vaak gaat met (hobby) bandjes zorgden studie, werk en huwelijken ervoor dat de stekker noodgedwongen tijdelijk uit de band werd gehaald. Begin 2018 besloten bandleden Tyoma Mamay en Vasja Shikharev als een duo verder te gaan. Dat resulteerde in het hier besproken album II of V. Een titel die ongetwijfeld doelt op het feit dat nog slechts twee van de vijf bandleden over zijn.
LMNTS was een album wat mede door de zang sterk beïnvloed was door Meshuggah en Textures. Of wel een mix van djent, death en math metal. Op II of V gooit het duo het over een andere boeg. Het album kent nog steeds de vaak onnavolgbare en boeiende polyritmes. Maar is nu volledig instrumentaal en doet sterk denken aan Chimp Spanner, Maximum Indifference en soms zelfs aan Animals As Leaders. Het schijfje telt acht nummers verdeeld over 42 minuten en vind ik boeiend van begin tot eind.
Ode To The Lost Sword begint gelijk met een elektronische loop en djent-achtige gitaarriffs. De vette bas is goed hoorbaar in de mix aanwezig. Het nummer is doorspekt met korte solo’s op synthesizer, gitaar en basgitaar. Met name de combinatie van gitaar, basgitaar en heftige ritmiek doet denken aan de muziek van Maximum Indifference. Op YlnMn wordt die lijn verder doorgetrokken. De afwisseling van ritmes zijn talloos en zuigen je ongemerkt in de muziek. Refuse To Refract kent een akoestisch intro en een log ritme. Verderop duikt voor het eerst de trompet op. Een instrument wat ook op LMNTS werd gebruikt. Het is de zoveelste boeiende wending in dit propvolle nummer. Overigens horen we de trompet later ook in The Magic Circus Of Parnae.
Op Tandeen wordt gas teruggenomen. We horen een intro met akoestische gitaar wat overgaat in het ‘slappende’ geluid van een basgitaar. Door met name dat karakteristieke spel op basgitaar en de ritmiek doet het nummer bij vlagen denken aan Level 42. Ik neem aan dat de Russen dit niet bewust voor ogen hadden. Khibiny is met ruim negen minuten het langste nummer. En wat mij betreft ook het hoogtepunt van II of V. De soms onnavolgbare tempo- en sfeer wisselingen vliegen je om de oren. Bij vlagen kan je het nummer zelfs als hyper bestempelen. Die stukken worden vervolgens naadloos afgewisseld met intermezzo’s op piano en synthesizer. In het tweede deel van het nummer volgt een stuk met atmosferische en spookachtig soundscapes. Die gaan na twee minuten over in een lang outro van (gesamplede?) accordeon.
Dit album van RXYZYXR heeft mij in positieve zin verrast. Het schijfje beveel ik de liefhebbers van genoemde bands ten zeerste aan.