Het resulteert in een album dat voor mij grofweg toch uit twee delen bestaat. In de eerste drie composities Memories, Unleashed en Lost Soul begeeft Ryders Creed zich meer in het gedeelte van de rock, rock zoals bijvoorbeeld Pop Evil dat ook neerzet. Heerlijke rock dat aanspreekt en al snel mee doet zingen door de aantrekkelijke melodieën. In Memories is er daarbij ook nog aandacht aan de rustige kant van de rock.
Met New Beginnings laat Ryders Creed even horen hoe zij een gevoelig gitaarspel tot in de puntjes beheersen en nemen hier een aanloop voor Believer waarin de gevoelsthermometer nog altijd aangezien progressief blijft. Het heldere stemgeluid past uitstekend bij het rustieke gitaarspel. Naar het refrein toe stijgt het krachtelement. Ergens is het REM maar dan met een progressieve tint. Naar het einde toe blijft de melodie licht repeterend hangen en brengt je in een vorm van hypnose voordat Believer weer verder uitgewerkt wordt. Deze twee composities bepalen voor mij de tweedeling want daarna is het tijd voor wat meer stevige rock, maar dan met een stevige southernbluessaus, en dat krijg je dan ook voor je kiezen in Feel The Fear. En dat zet zich voort in Chasing Dreams waarin Ryders Creed de rockkant van een Black Stone Cherry opgaat. Stevige gitaarakkoorden, een pulserende drum en een rock-/bluesystemgeluid zorgen ervoor dat het lekker rockt en steunt.
De southernrock blijft goed hangen in Meant To Be maar met dien verstande dat het tempo een stuk lager ligt en het geheel nog wat krachtiger is ingezet. Opvallend is trouwens de productie. Vooral vanaf Feel The Fear lijkt het alsof de band live mijn gehoorgang binnenkomt. En dat is bij Meant To Be niet anders. Heerlijk om je ogen dicht te doen en dan te ervaren dat deze band naast je staat te spelen. Even nippen aan een denkbeeldig biertje voordat Cut Me Down met een stevige riff wordt ingezet en Ryan Antony zijn zang de ether doet vullen met een helder, lichtelijk nasaal rockstemgeluid. Die riff vormt een stevige basis en komt geregeld terug naar de fundamenten van deze compositie.
Hand In Hand With The Devil neemt je mee naar de zompige omgeving van de Mississippi (niet dat ik daar ooit ben geweest hoor) om in een zompig tempo door het muzikale landschap te ploeteren. Geld moet rollen en heeft blijkbaar een meer beweeglijk karakter dan een moeras blijkt in de afsluiter Money. Qua stemgeluid hoor ik in de zang van Ryan het geluid van Vernon Reid naar voren komen en dat klinkt vertrouwd.
Lost Souls laat een sterk op elkaar ingespeelde band horen die vooral op de tweede helft van het album sterk overtuigt met een geluid dat gezien kan worden als een mix van Black Stone Cherry, Living Colour en Pop Evil. En naarmate ik het album vaker hoor, gaat het me steeds meer aanspreken.